geçenlerde evimdeyim, hem teoloji konulu bir iki kitap okuyor, hem de chivas regal ile çikolata tüketiyordum, maalesef ki sevdiceğim evde yoktu, memleketi rusya'ya gitmişti, ben de tektim. tam led tv'mi açacaktım ki, kapım çalındı. galiba yine para isteyen bir fakir, veya fon arayan gerzek bir bilimadamı diye düşündüm.
düşündüklerimin 10 katı kadar kötü bir ''şey'' çıktı ortaya.
sivilcelerle kaplanmış suratı, kareli gömleği, dağınık ve kepekli saçlarıyla bir üniversite öğrencisi.
buyur ettim tabii ki, misafirperver biri olduğum için. yanında bir sürü kitap vardı. konuştuk ufaktan, ortaya şöyle bir diyalog çıktı:
nexus latre: +
zübük üni'li: -
+ ee, anlat bakalım hangi bölümü okuyorsun.
- işletme abi.
+ *iç ses: hassiktir başarısızlıktan işletmeye yönelmiş bir ibne daha*. tüh yahu. keşke daha çok çalışsaydın.
- abi çalışmak bende yok, gördüğüm kızları osbir malzemesi yapıyorum, zaten bütüm var ayvayı yedim.
+ *iç ses: gerizekalı bir abazan. al işte. mına koyduğum salağı* bütlere kalacak kadar aptalmısın yahu ?!
- ne aptalı lan düzgün konuş, evine geldik artislenme
+ terbiyeni takın genç
- senin ben ta...................
bu diyalogdan sonra, evimde bulundurduğum katana'yı bana çekti bu hoşaf, ama bu zübük, kılıcı kından çıkaramayacak kadar salak ve başarısız olduğu için, eli daha kındayken, taekwondo'yla bir güzel bertaraf ettim onu. sonra da 2. katımdan aşağı attım. direkt olarak yere yapıştı.
3-4 saat geçti. ve yine kapım.
açmamla beraber, herşeyimle ona ait olduğum güzeller güzeli sevdiceğimi gördüm.
'' yine ne yaptın ? '' dedi. '' evi haşat etmişsin. ''
boşver be sevdiceğim dedim. toparlarız.
güldü. ağzından dört kelime çıktı:
'' külahıma anlat üşengecim benim. ''
