nokia versiyonu için "sinir bozucu ilk bip" sesiyle gözlerin açılmasıdır. o kadar tahammülsüz bir alarm çeşididir ki çalmaya devam ettikçe inatla uyumaya çalışmak imkansızdır*.
isyan ettiren rutininin bir kez daha başladığını, kentin gürültüsü ve korna sesleri arasında kaybolmaya, insanın hazır olması gerektiğini belirten an.
aslında insan, sorumluluğunun tam tersine gitmek ister bazı zamanlar. çalar saat çalınca üstüne eşorfmanlarını giyip, eline kitabını alıp, arabasına bindikten sonra ıssız bir deniz kıyısına kadar gidip, önce bas bas bağırmayı, ardından denizden gelen ve yüzünü yalayan hafif rüzgar eşliğinde kitabını okumayı ister.
ve... çalar saat çalmaya başlar. yine işe gitme vaktidir.
en güzeli saat çaldıktan sonra bunu hiç olmamış farzedip uyumaya devam etme anıdır, sırf bu zevke varmak için çalar saati sabahın körüne bile kurarım ben.
o sesi gündüz uyanıkken bile duysanız artık sinirlerinizi zıp zıp zıplatan kabusun sesidir. duyar duymaz sabah ne kadar sinirinizi bozdugunu hatırlarsınız. (bkz: pavlovun köpegi)
"10 a kadar sayacağım, tamam ya son 10 saniye işte, sonra hoooop diye atlarım yataktan" denilen ancak, bir sabah da çalmaz olası o saatin çaldığı vakitte uyanılamayan an..
benim için küfür etmeye başlamanın alarmıdır. yaa biraz daha biraz daha derkennnnn derse geç kalınır. her seferinde milletin "yinemi sen?!?^!^+?" bakışlarına maruz kalınır. ***
insanın sinirlerini bozmaya birebir olan andır. genellikle geç yatılmış bir gecenin sabahında, hele hele o gün soğuksa ve gidilmesi gereken yer sevilmeyen bir yerse (bkz: okul) (bkz: iş) kişinin önce ne olduğunu idrak edememesi titreşimdeki telefonda önce deprem oluyor sanılması hemen ardından mallanması, saatin çaldığını idrak edince 'lan ne çabuk sabah oldu, off of' şeklinde hayıflanılması, uzanan elin bilinçsiz bir şekilde erteleme tuşuna basması ve beş dakika sonra aynı rutini tekrarlamasıyla giden bir süreçtir. bu süreç üç şekilde sonlanabilir
1) kişinin hür iradesiyle yataktan kalkması: gerçekten zor da olsa mecburiyet durumu nedeniyle yataktan sürünülerek de olsa soğuk dış dünyaya uyanılır.
2) kişi uyanmaya karar verir ve lakin beceremez: bu genellikle saat çok erkene kurulduysa gerçekleşir. ders çalışmak için saati beşe kurduğunuzda erteleye erteleye bir bakarsınız ki en sonunda bir noktada ertelemeyi unutmuş, saati kapamış ve uyumuşsunuzdur. işte en kötüsü de budur. zira erken kalkıp ders çalışayım derken sınavı kaçırmanız içten bile değildir. biz bu duruma (bkz: dimyata prince giderken evdeki bulgurdan olmak) deriz *
3) kişinin uğraşacak mecali kalmamıştır ve sallar: bu zaatı muhterem ihtimalen devam zorunluluğu olmayan kişidir. hava soğuktur ve yatak sıcaktır. öyleyse derin bir iç çekildikten sonra 'yemişim dersini,uyuycam yaa' demek suretiyle tatlı ruyalara dalınır *
çalmayla birlikte, '' bi sktir''lerin de yerini bulduğu, manaya geldiği, özellikle de erken kalkılması gereken günün öncesinde de geç yatıldı mı, en kıl olunan duerumlara duhul ettiren, saatin o andan itibaren can güvenliğinin ortadan kalktığı, her insanın yaşadığı trajikomik an..
her türlü ağıza alınmicak cümlenin ardı arkası kesilmeden kimi zaman düşünce şeklinde kimi zamanda sesli olarak paragraf haline getirildiği andır ki akabinde yapılacak iş sıkıntı vericiyse roman boyutuna ulaştığıda görülür.
