vakit seher.
ufukta günün kızıl çiçeği açmak üzere.
vaktin rahmine sabahın nutfesi düştü az önce.
gecenin toprağında saklı ışıktan tohumlar başlarını uzatıyor.
şimdi hatırla ki, sen de bir zamanlar yokluğun karanlığında yitiktin.
unutulmuşluk toprağına gömülü bir tohumdun.
kimsenin adını bilmediği, hatırını saymadığı bir yetimdin.
hatırla ki, unutulmuşluğun toprağında rabbin seni unutmadı.
rabbin seni sahipsiz de bırakmadı.
rabbin seni yokluk gecesinden varlığın şafağına eriştirdi.
taze bir bahar gibi gün yüzüne çıkardı bedenini.
ete kemiğe bürüdü ruhunu.
gülden tebessümler giydirdi yüzüne.
şimdi seher vakti.
göz kapaklarının ardından kaç.
gafletin gecesinden uyan.
aç gözlerini sehere.
aç kalbini rabbine.
uyan.
uyan, yan ve an seni hiç unutmayan rabbini.
güneş ufukta yükselmeden, sen dualar ufkuna yüksel.
herkes unutsa bile seni unutmayan rabbini herkesin onu unuttuğu anda ananlardan ol.
haydi kalk!
kalk ve miracına eşlik et en sevgilinin
şimdi sabah!
şimdi sabah namazı vakti
O hissi yasayamayanin tadamayanin anlayamayacağı uhrevi yonelistir.
Bir insan herkes uyurken yatağından kalkıp allaha yonelebiliyorsa en temiz duygularla tamamen benliğinden sıyrılıp manaya varıyor demektir. iste bu durum inanmayan biri için anlaşılamaz ve kavranamaz.
