her öğrencinin yerinde olmak istediği öğrencidir. bu öğrencinin yaptığı kimileri için ancak fantezi olarak kalırken kimileri içinse ütopyaya dönüşür. uzak bir gezegen olur. ve memleket mi, yıldızlar mı, gençliğim mi daha uzak? diye mırıldanmaya başlarken bulurlar kendini.* sadece bir kaç sabah için ben de öyle bir öğrenciydim.
vicdan yapmış öğrencidir. çalışmıyım ya nolucak deyip yatar, sabaha kadar uyuyamaz sonra da azcık bakıyım bari diyerek kitabı açar. programlı olarak kalkması muhtemel değil.
Sayıları oldukça azdır. ileride elbette istedikleri yere gelicekler fakat içlerinde herzaman okuldan kaçmadıklarına , dersten atılmadıklarına, hocalarla eğlenmediklerine dair pişmanlıkları olucaktır.
idealisttir ya da hayatının sınavına bir saat vardır. sıcacık yatağında pasta gibi, pofuduk pofuduk uyumak varken "uyanmalıyım" diyerek erkenden kalkar. artık bunu kişilik haline dönüştürdüyse, her gördüğü insana "biliyor musun ben bugün erkenden kalkıp ders çalıştım" demez ama kişilik haline dönüştürmediyse gözleri yaşaran anne ve babasına nazını geçirtir tüm gün. her önüne gelene ders çalıştığını belli eder hem de erkenden kalkarak.
