bunamış olmak, yanlış bilmiyorsam, insanın elinde olmayan bir durumdur. aklının fikrinin hepsini değilse bile bir kısmını kaybetmişsindir. kimse bu durumda olmak istemez. sanıyorum çoğunlukla ileri yaşlılıkta gelen bir durumdur. bunamış birinin insanın sabrını sınayacağından kuşkum yok ama durumu değiştirmek için elinden gelen hiçbir şey yoktur kendisinin, çaresizdir. dolayısıyla, bunadığı zaman da saygı görmek isteyen birinin, bunamış babasından saygıyı esirgemesi doğru bir yatırım değildir. çünkü, bunamış insanlara karşı anlayışsız ve acımasız davranan insanlar ne kadar çok olursa senin yaşlılığında, senin kötü muamele görme, ilgi ve bakım görmeme olasılığın da o kadar fazla olur. gerçi belki o derece bunamış olacaksın ki bunun farkına bile varmayacaksın. yine de, akıl baştayken bu olasılığı düşünmek rahatsız edici, de mi?
