bir lise* ingilizce dersi. hayattan baymışız ve hoca nedense yaşadığımız şehirle ilgili bir şiir yazmamızı istemiş. ders filan yapmıyoruz, şiir de zorunlu değil, şiir yarışması mı ne olacakmış. 11 fena'dan çıkan harika şiir.
dikkat ederseniz akrostiştir efendim.
istinye is sunny,
sultanahmet is funny.
tarabya is far away,
alibeyköy is further.
nişantaşı is gay,
but in a happy way.
uskudar is our sweet home,
life is istanbul..
shakespeare dönemi ingilizcesinde gay kelimesinin mutluluk anlamına geldiğini hatırlatmak isterim.
Sıradağlar selam eder gitmek üzere olan kızıl güneşe...
Her adımım yalnızlığa gider şimdiden sonra, ayrılığa...
Cebimde bir avuç sevda, boynumda günahlarım yüklüce...
Hasret kokuları şimdiden sardı, gurbet yağmurları başımda...
Bir deli sevdadır alıp getiren beni buralara...
Savurur beni rüzgar gibi, sevdiğimden uzaklara...
Yalvarsa anlar mı acaba, bakar mı garip seyyahın gözyaşlarına...
Yoksa umutsuzlar girdabına onu da alır mı döne dolana...
çare varken çaresizdim
oysa çarem
sendin...
bir damla sevgiydi
bir damla umuttu gözlerinde görmeye hevesim...
nasıl bir aşktı bu nasıl..
kana bulandım dikenlerinden...
yarım kaldı sözler...
dilim tutuldu...
kalbim kekeme kaldı bu gidişe...
biliyordum gideceğini dese de dilim
konduramadım bize işte...
acımı şarkılarda dindirmeye çalışsam da
şarkılar değildi,
biliyordum sendin yakan kalbimi..
umut yoktu bize...
hayata dair ne kadar umut varsa tükettik biz bu sevgide..
tükettik tüm kelimeleri...
bizi tükettik...
her hüzzam taksimde batırdım dikenleri yüreğime...
bilerek kanattım bilerek...
hüzünvari bulutlar gölgeledim
yağmur ıslağı kirpiklerime...
düğümlendi kelimeler...
sessizce aktı göz yaşlarım...
bir kez daha hissettim yalnızlığımı derinden..
bilemedim sevmelerin çoktan bittiğini..
özlemelerin..
göremedim..
cevap bulamadım hiçbir şeye...
sorular sendin...
ben cevapların aczindeydim...
sadece ağladım.. göz yaşlarım kaldı yine ardından..
hah, yazmadan yoklanmayayım bari. şair olmayan herkes yazıyorken ben neden eksik kalayım, değil mi? gerçi posta gazetesi bile kabul etmedi şiirciklerimi ama olsun, azimliyim. birgün bir neruda, bir nilgün, ah bir özge çıkmasını bekliyorum şu mal halimden.
sözlük
kendi yazdığına döktüğün silgi tozu aşkı yüceltiyorsa
tabii ki yoklamalısın dilin de dahil
kan!
bak, siyanürlü zaman içip kol saatlerinde ölmüş kalabalık
bir akrep, bir zehir, duvarda intihar etmiş yelkovan...
ıssız bir yerin (sözlük) karanlığıyım
kervanların susamadığı ve geçerken uyuyakaldığı muavinlerin.
tüm lisanlarda sadece hoşçakalı bilenlerin susup,
bir sürü merhabalı mezarların hazine sayıldığı
ve inci-tilen ruhların istiridye tenlere saklandığı.
Aklımda acı vermedikce köklerine büyüyemeyen aşklar
açtığım yaralarına bastığın tütününü ellerindeki kokusu
duman veriyorum almadığım her nefese burda, dirisizlikle gri.
koş!
bak, siyanürlü ağu içip kendi gırtlaklarında ölmüş kalabalık
dökülüyor göğe elleriyle kazdıkları mezarlarından...
ki Aynı asrın içinde asırlarca kaymış yıldızlara ait
tek dilekli ruhumu,
şimdi koysam havasız bir ten kavanozuna
çırpınmadan durur sana boyanırken dışarısı
Dişlerin geçtiği tende iz yerine ağız kalır
ağzın ki kan gelse vaftiz olur henüz doğmamış kelimeler
giderken 'görüşürüz' demişti...
oysa o da ben de biliyorduk
birdaha görüşmeyeceğimizi
karşılaşsak bile kaçıracaktık birbirimizden
gözlerimizi
ve öyle oldu
yollardaki her karşılaşma
ayrı bir köşe kapmaca...
görüşürüz demişti öylesine bir sesle
benden kaçan bir göz yalancı bir gülüşle
oysa ben hep onu seyretmiştim o gece
uykusunda yavrusunu gözleyen anne titizliğiyle
dua ediyordum yalvarıyordum
birkez olsun dön bak gerine
sonra aptal dedim kendime
sana dönüp bakıcak olsa
yan koltuğunda otururdu
ön koltuk yerine
yolculuk bitince bitti umutsuz gözlemim
onu gördüğün her saniye artıyordu ona özlemim
aşağı indi farketti beni
eşyasını alrıktan sonra
görüşürüz dedi döndü ardına
'keske' dedim usulca
o giderken kendi yoluna...
her sabah kalktığımda aynaya bakıyorum
tanrım neden beni bu kadar güzel yarattın?
anlamadığım bazen kendimle çelişiyorum.
tanrım iyiki beni güzel yarattın.
tipsiz olan insanlara bakıyorum da,
ne için yaşıyorsunuz yahu siz?
paranız yoook, pulunuz çook.
ne için?
hayat ne için? söyleyin sefiller.
çekinmeyin;
'hayat karı kız tavlamak için cool'
deyin. deyin ki bilelim.
lakin şunu da bilin;
'parasız sevişilmez'
bu sabah bunları kendi kendime anlattım işte
şizofren oluyorum sayelerinde
böyle çift kişiliğim ile birlikte
hayatı aladığımızı düşünüyoruz.
hayat dediğin nedir ki kurdelam?
bir iğne, bir iplik... sokana kadar geçiyor.
bir göz oda da kalmışız ikimiz, sevişine kadar bitiyor.
hayatı anlamak zor değil, çocuklar bile anlıyor.
sende anlarsın, nedir hayat?
hayat paradır demiş cool adam.
cidden öyle mi? hayat sadece paradan ibaret mi? demiş sefil.
evet demiş cool adam, kendinden üçüncü şahıscasına bahsetmiş.
hayat sadece para mı be coolum?
ee bir de kadınlar var tabii, seks denilen olgu.
giriş çıkışlarla bezenmiş bir apartman yolculuğu.
erken inen kaybediyor, basamaklar uzun olmalı.
olmalı ki tatmin olalım, olmalı ki şu hayattan zevk alalım.
28 yaşındayım ve hayatı anladığımı düşünüyorum.
o zaman tekrar soruyorum cool adam, hayat nedir?
hayat paradır anneciğim. bir miktar para.
teşekkürler hayat, en güzel yerinden bolca bırakmışsın bana.
1993 lü yazarların bile hayatı anladığı şu günlerde 82 doğumlu birey olarak ben neden anlamayayım dedim ve bu derin anlamlı harika şiiri yazıverdim. teşekkürler.
her gelişin ve gidişin zamansız oldu senin
ne kalmayı öğrenebildin yanımda usulca ne de veda etmeyi.
her gidişinde dönmek için bir açık kapı,
her gelişinde gitmek için bir sebep aradın.
ne geldiğinde git diyebildim sana
ne de giderken kal.
etrafımdaki yüzler değişirken
senin yüzün hep aynı kaldı dimağımda
ne gidişine yas tutabildim,
ne de gelişine sevinebildim yıllarca.
Rüzgarla savruluyor dalları kurumuş bir ağaçtan düşen yaprak
Nereye gittiğinden habersiz uçuyor kuşlar gibi
Yere düştüğünde;çoktan ölmüş bedeni, ruhu terk etmiş onu
gökyüzünün maviliklerinde.
Kimbilir şimdi kimler geçecek o narin yaprağın üzerinden
Hanginiz aldırış etmeyip o da yaşıyordu bir zamanlar demeyip,
görmezden geleceksiniz.
Düşünüyorum da, bir yaprak olsaydım bu kadar incinmezdim
içime sevginin, senin köklerini saldığım bu karanlıkta
Belki de yalnızken bu kadar çok üşümezdim varlığınla avunduğumda.
Peki ya soluk soluğa delice bir kabustan uyandığımda?
Olur muydum ayak uçlarında? Kaldırır mıydın o cansız bedenimi
diğer yaprakları da savuran rüzgara?
Senden geriye ne kaldı biliyor musun?
Kırdığın kalbin gönül sancısı
Oynadığın bedenin yorgun düşmüşlüğü
Ve hayata sitemi hoyratca.
Şimdilerde hep geriye dönük yaşıyorum
Hatırladıkça eski zamanları seni daha iyi tanıyorum
Eskiden gözümden kaçan küçük detaylar
Şimdiler de beni hayata küstürüyor
Bilir misin koca bir aptallıktan sonraki hayal kırıklığını
Sana da yaşattılar mı senin bana yaşattığını
Ben aptal mıydım yoksa iyi yüreklilik mi kaybettirdi?
işte bu sorunun cevabını kendime kabul ettirirsem
Haklı bir şekilde o zaman kurtulacağım esaretinden
Yeniden benliğime kavuşacağım hür olacağım
Sense sadece geçmişte kalan küçük bir nüans
Olarak kalacaksın benliğime kavuşacağım
Aklıma geldi şimdi bana sarılıp ağladığın anlar
Her şeyini paylaşıp içini döktüğün rahatladığın zamanlar
Hani bir gün sevgilinle kavga etmiştin
Geldiğinde darmadağın bitkin çaresizdin
içim yanmıştı sanki senle beraber bende yanmıştım
Hani kardeşinin eli kanasa seninde için kanar ya
Tıpkı onun gibi bir his kaplamıştı her yanımı
Çünkü ben seni kardeşim sanmıştım
Kalbimin diğer yarısı lokmamın ortağı hayat yoldaşımdın
Öylesine alıştırmıştım ki kendimi sana görmezdim hatalarını
Göze gelmezdi hiç bir şeyin.
Oysa yanacak ne yorganlar varmış fark edilmeyen pireymiş
işte kör olur insan bazen anlayamaz sevdiğinden
Duygular aklın önüne geçer gözleri bağlarmış
Hakikaten doğru artık kabul ediyorum
Sen benim can dostumdun sen benim kardeşimdin
Meğer yalanlarının oyuncağı olmuşum ipim sana bağlı
At koşturuyormuşum hayata karşı
Nasılda bağladın gözümü çaldın merhametli sevgimi
Umarım vicdanın rahattır şimdi
Ama şunu bil tek dostum can dostum olarak kalacaksın
Çünkü sayende güvenim yıkıldı tökezliyorum hayatta
Umarım mutlu olursun yinede canın sağ olsun
Sen yeter ki her zaman olduğu gibi güçlü ol
Hiç pişman olma yaptıklarından beni düşünüp de
Yoksa senin gibiler olmazsa iyiler hayatı öğrenemez
Çok teşekkür ederim…
Sayende şunu öğrendim her gülen dostun değil
Her insanın sırrı senin harcın değil sağır olmak lazım
Zira olurda sırf paylaşım var diye bağlanırsan karşındakine
Gözlerine bir perde iner kör olursun hatalarını göremezsin
işte senden sonra çok dikkatli olacağım
Kalbim kapalı bir kutu aklım sadece kendime zimmetli
Kısacası tek tabanca devam edeceğim hayata
Bu sana son vedam son yazım son sitemimdir
Haydi kal sağlıcakla.
Üşüyorum bu gece
Kimsesizliğimle oluşan yalnızlığım eşliğinde
Üşüyorum bu gece ve her gece
Tene bıraktığın kokun ve kalpte açtığın yaranın ezikliğinde
Biliyorum bir gün gideceksin
Apansız ve ani olacak beklide gidişin
Beni benden alıp çaresizliğe sürükleyerek gideceksin
Belki de hiç aklına gelmeyeceğim
Beklide hiç arayıp sormayacaksın beni
işte en çok ta bu koyacak ya biliyorum
Oysa
Oysa ne güzeldi yaşandı saydıklarımız
Geride bıraktığımız toz tanesi olan zamanlar
Hazan yağmurları gibi neden kısaydı aşkımız
Neden sevgilim söyle neden
Olamaz mıydık kadere inat tüm her şeye inat
Dünyaya meydan okuyamaz mıydık el ele
Söyle sevgilim kim kaçaktı kendinden bile
Söyle ne olur ilk defa açık ol dök içini yüreğime
Dök ki sende rahatla bende rahatlayayım
Dök ki kalmasın hiç bir şey aşktan yana
Yaradan dan armağan saydım oysaki sevgini
Her şeye meydan okumaya hazırdım aslında
Senli sevdalar senli zamanlardı hayalini kurduğum
Çok mu fazlaydı söyle istediğim
Söyle sevgilim ne olur söyle
Ama kendine bile veremiyorsun ki bu sorunun cevabını
Bana nasıl vereceksin benimkide aptallık işte
Affet
Oysa kurban olurum saçının tek bir teline
Dünyaya bile meydan okurum inan
Sensiz kalmamak adına tüm savaşlara razıyım
Yanıyor yüreğim sevgilim yanıyorum
Su olsan aksan yüreğime dinmez gene de yangınım
Ateş olsan hiç bu kadar yanmazdım inan
Farklı bir şey bu tarifini bile imkansızlaştırdığın
Sadece sana özel senin için var olan
Sana dair tüm yaşanılanlar
Her zaman yüreğinde olmam dileğiyle
içimde büyüttüğüm aşka veda.
Elveda.
Şimdi affet beni ben gidiyorum senden önce
Seni ona bırakıyorum kendi ellerimle
Çok acı veriyor inan düşünürken bile
Oysa benimle hayal ettiklerinin gerçek sahibiydi
O ki sana olan aşkımın gizli şahidiydi
O ki sevgilim yalanlarınla ördüğün bir beraberliğin
Hiç utanmadan oynadığın tiyatro oyunun
Son perdesiydi.
Ben
Ben ki senin bebek kokulun
Ben ki senin gece gözlü yarin
Ben artık bu aşkın girdabında kayboldum
Tek dileğim beni asla unutmayasın
Eğer bir kızın olursa adını ne koyacağını biliyorsun
Hep hayal ettiğimiz gibi sıla olsun
Sıla gibi özlem koksun
Şimdi gidiyorum bebek kokulundan sevgiler
Daima ben olmasam da sevgimle kal
Hoş çakal sevgilim.
beşinci yanlız gecem bu gece
altı gün önce uyumuştum zaten saymıyorum
bir telefon açan bile yok
en sık gördüğüm dostlarım klavyem mausum monitörüm
düşünüyorum ya elektrikler kesse
ne yaparım Allah ım bir yupiesim bile yok
durup dururken girdik sözlük işine
iyi ki opera yı buldum neydi o fayırfoks
çok zorlandım bu satırları yazarken
radyo dinlememek lazımmış bunu anladım
çift beynimiz olsun isterdim uktemdir
bi denkleştirip dört çekirdekli alamadım
niyetim gerçekten duygu yüklü bir şey yazmaktı gerçekten
zaten ilk iki satırı okuyunca böyle sanarsınız
ama kabiliyet yok ki.. bak tıkandım yine
zorlayınca çıkan bu oluyor naparsınız...
küçük dokunuşlara bulanmış
bir dolunay gecesi,
ılık bir esintinin içerisinde
kızgın ve kırgın bir yüreğin
hissizleştiği zamanın sonsuzluğunda;
kaybolup giden bir aşk,
bir hüzünlü dalış anılara;
bir ekmeğin tanelerine uzanışı
martının ürkekçe, korkarak...
bir anı binbir anıya ait
tek bir anı, sana ait;
bana ait, belki de herhangi birine ait;
sıradan bir anı,
unutulmuş, pörsümüş bir ten kokusunun;
bir ölü bedeninin en çürümüş hali gibi,
bir aşk, bir aşk, bir aşk ki...
Hüzünbaz akşamların gözyaşı oyunlarında
sana bir akşamüstü serinliği versem
ellerinden alsam seni
gözlerinden versen beni
ve ben
batmaya üşenen bir güneş gibi
aydın etsem tüm engelleri
seni bırakıp gelmez misin bana
seni bana kıyamaz mısın ya da.
Ya da yüreğin demir alamaz mı bir defa
bir defa olsun yüzemez mi denizimde
Bir kopuk uçurtma misali
uçamaz mı gökyüzümde
Ya da sen, küçükken
hiç oyunlar oynamadın mı kumsalda
Burçlarına midyeler taktığın
hiç kalen olmadı mı senin
kızgın ama ıslak kumlardan yaptığın
Sen kıyına vuran her dalgada vurgun
yüzünü yakan her rüzgara sürgün olduğun
bir yürek mi taşıdın bunca zaman?
O zaman ben değildim sana koşan;
Ben değildim ardına takıp aklımı
adına her köşe başında bir benzetme bulan;
Ya da benzettiklerim sen değildin;
Sen değildin istanbula benzeyen;
Sen değildin
karşı yakadaki aşık, benim diyen;
Şimdi bu ayrılık kokan caddelerin
neresinden, ne vakit dönsem
sanki o derece kardayım
bu bir parça kalmış yürekten...
Yoksa ben
dizlerinin dibinde oturup seni dinleyen
ve sonu mutlulukla biten masallara
aldanan bir çocuk zannederim kendimi;
yaşlı başlı bir kadın,
sessiz sedasız akşamın derinliklerinde
kaybettilerini kederli gözleri ile ararken
ve biz yine seninle üsküdar'dan dönerken vapurla
bu sefer batan güneşi değil de,
karalıkta kalan yanlarımızı izliyoruz.
üst kattayız yeni bir vapurdayız gözlerimiz eski vapuru ararken,
dudakların dudaklarıma değiyor,
üşüyoruz kasım ayının sonu
istanbul her zamanki gibi,
öfkeli ve soğuk
yaşlı kadın ve biz
o sırtını dönmüş bize
yaktığı sigarası ile denizi izliyor,
öpüşüyoruz
üşüyoyuruz
oysa hak etmiyoruz.
karşı da beşiktaş sahili
kepenklerni indirmiş
bize bakıyor,
inönü'nün ışıkları sönük
o da ağlıyor, yaşlı kadın da
yine anlamıyoruz...
baksana kimseler yok,
üç kişiyiz,
üç başka dünya ve hayat
nerde keşisiyorsa o anda
başlıyor adım adım
ve kadın kalkıyor
gözleri dolmuş
bu yaş da bu soğuğa meydan okuyor
ne demeli
kadın gidiyor, hem de yaşlı
gitmeyi bilmiyoruz...
şu yaşlı kadın,
neden çıkarki bu havada buraya
yüreğinde sevgi olmalı
ve sevmeyi biliyor olmalı
sevmeyi bilmiyoruz...
