güneye yerleşmek. herkesin hayalinde vardır ama ben her ayrıntıyı hesaplıyorum hayal kurarken. önce sahibinden.com'da arsa bakıyorum. beğenmezsem villa, çiftlik tarzı evlere bakıyorum çok bilinmedik gizli cennetlerde. valla aslına bakarsanız bunları yapmak bile insanı biraz rahatlatıyor. ama gidebilecek miyim? bilmiyorum.
iş yerinde patronun yaptığı her sikko espriye ''ahahaha ilahi x bey ahahaha'' diye gülen müdür yardımcısını yakalayıp ağzından burnundan kan getirene kadar dövmek dövmek dövmek..
ülkeyi kurtarmak istiyorum sözlük. işsizlikten, terörden, gasptan, kaçakçılıktan... mis gibi bir dünya istiyorum aslında. elimden geleni yapmak istiyorum. "mutlu bir ülke" resmi çizmek istiyorum. ama boyamı, fırçamı, paletimi elimden aldılar, yapamıyorum hiçbirşey. bir şey hariç; hayal kurmak! onu da dünya'nın hakiminden başka kimse alamaz elimden.
ama biliyorum birgün "gerçeklerim, hayallerimin ayak izini takip edecek." biliyorum; inanıyorum!
okulun uzadıgını aileme söyleyebilmiş olmayı istiyorum mesela, bir de mezun olamayacagım halde kpss kursuna çuval yukuyle para vermenin gereksiz oldugunu.
''şeyyy, ben bu boktan şehri ardımda bırakıp nereye gideceğimi bilmeden kendimi yollara vurucam da acaba benim için kutu biriktirir misiniz? taşınırken lazım olacak. şimdiden söyleyeyim dedim...''
diyeceğim. şizofren desin, aptal desin. ne derse desin. sanki çok mu normalim..
herkesin bildiği güzel, yabancı** bir şarkıyı kantinde herhangi bir masanın üstüne çıkıp söylemek...
evet sayın sözlük bunu yapmayı istiyorum. bir gece rüyamda gördüm. o günden beri en büyük isteğim bu oldu.
