Yoldaş arasan yol olmaz bana yoldaş.
Acır halime dil olur bana bir tek sırdaş.
Yok mu banada kafama denk bir arkadaş.
Yanlızlık aldı koy verdi beni vay arkadaş.
bu gecede kendime geçmişten hikayeler anlatıyorum.
bazı geceler geçmişe öyle takılıyorum ki, beynimin kıvrımlarında kayboluyor çıkış kapısını bulamıyorum.
son zamanlarda geleceğimi geçmiş anılarımla dolduruyorum. sanki yaşamam gerekenleri yaşamış ve hissetmem gerekenleri hissetmiş gibiyim.
hayalimde ki mucizevi adaya yüzerek ulaştım sözlük ,kalsam kimseler yok....... diğer adaya kadar yüzmemi sağlayacak heycanımı da kaybettim.
ve en kötüsü.....
tekrar dönmek için artık çok geç.
Tek başıma plan yapıp kütüphanede ders çalışıp burger king de tekli menü alıp sevgililerin oturduğu açık alanda tek başına yemek yiyip sahildeki kaldırımda tek başına oturup denizi izleyerek anlamsızca ağlayabilecek kadar.
fiziksel olarak yalnızlığın yakınında bile değilim aslında. günde belki 300 kişiyle konuşuyorum, sohbet ediyorum ama ruhum vücuduma kusuyor artık yalnızlıktan.
kendi kendime konuşmaya başladığımı, bu konuşmalarda kavga etmeye başladığımı farkediyorum artık.
fiziksel olarak da yalnız kaldığım anlarda iki yalnızlık öylesine güçlü birleşiyor ki fringe dizisinde paralel evrenler arasındaki geçişte oluşan renk değişimi gerçekleşiyor.
