şuan yemek söylicem ama koskoca ankarada yemek getiricek tek bir yer yok. son umudum yemeksepeti.com. evet. acayip üzülüyorum kendime ya, göbeğim falan çıkıcak sanırım. ama açlık beeeyyle birşey işte..
ilkokul beşinci sınıfa giden öğrencim osman "b" harfi yerine "d" harfi yazıyor. baba yaz diyorum dada yazıyor. dede yaz diyorum bebe yazıyor. ulan bir sayfa b yaz diyorum kendim örnek olarak yazıp devam ettiriyorum yazıyoruz bitiriyor bu harf nedir diyorum deyip deyip "d" diyor. gülsem mi ağlasam mı bilemedim?!
inanılmaz derecede aptalım. öyle ki, haklı olduğum bir konuyu dahi savunamıyorum, kendimi yeterince ifade edemiyorum, diksiyonum berbat, hiçbir şeyde başarılı değilim, herhangi bir şeyde çok pasifim, yöneticilik ruhum yok... bu liste uzar gider. allah daha kötüsünü vermesin inşallah...
Sınavlar, sınav kaygısı, annemin sınavlardan yüksek not almam için baskı yapması, sınavlar yüzünden gitar kursuna gidememem, hayatımın sınavdan oluşuyor olması. Kısacası sınav.
son günlerdeki tek sorunum işsizliktir efenim.
işten çıkarılma oluğu için tazminatımızı hakkımızla aldık ammvelakin paralar suyunu çekmek üzere olduğu için de akabinde parasızlık da ikinci sorunumuz olarak baş göstermektedir.
neden basit şeyleri herkes gibi normal yapamıyorum?
mesela bakkaldan çıkarken hayırlı işler diyemiyorum.
sesim kısılıyor. bakkal amca da bir şey mi istedin diyor.
yok abi hayırlı işler demeye çalıştım diyorum falan.
o da ha tamam diyor. sonra niyeyse kendimin gizli kameradan çekilmiş halini düşünüyorum bakkalda.
hırsız mıyım lan ben diyorum. şüpheli hareketler falan.
sonra çıkmaya karar veriyorum bakkaldan.
çıkarken topitop kutularına falan çarpıyorum.
al işte yine şüpheli hareket.
başıma şapka geçirsem polisler alsa götürse vallahi 5 polis bana da dalabilir.
--spoiler--
- niye topitop kutularına çarptın!
+ abi :(
--spoiler--
