belki de hayatımda en çok dehşete düştüğüm rüyaydı. ilk önce anlayamadığım bir şekilde hastanede alıyordum soluğu. sedyenin üstünde. daha sonra tıpkı filmlerden fırlamışçasına korkunç bakışlar atan birtakım doktorlar sardı etrafımda. ve beklenen cümle; "acil ameliyat gerekli". apar topar ameliyathaneye götürüldüm ve bilindik anlamda by-pass'a alındım. dışarıdan gayet net bir şekilde ameliyatımı izliyordum. hem de birden fazla kamera açısıyla. belki de anestezi filminden etkilenmiştim ama izleyeli uzun zaman olmuştu. ameliyat beklediğimden kısa sürdü ve odama alındım. narkozun etkisinden çıktığımda ki rüyanın belki de en korkutucu, en tuhaf kısmı burasıydı. sağ omzumdan göbek deliğime kadar yarık içerisindeydim. dikişler gelişigüzel atılımıştı. yarığın içini görmek mümkündü. ve by-pass hakkında çok bir bilgim olmasada kalple ilgili bir operasyon olduğunu biliyordum. peki neden sağ kısım kesilmişti ve solda tek bir çizik bile yoktu ? daha bunları kendi kendime yeni yeni sormaya başlamıştım ki hastanemizi bastılar. kim bastı inan bilmiyorum ama derhal boşlatmamız gerektiği söylendi. allah aşkına 85 dikişli ki bunlara dikiş denilirse bir adam nasıl acil terk etsin hastaneyi lağn ?! bunun da şokunu yeni yeni atmaya başlamıştım ki arkadan gelen ahalinin çığlıklarını duyunca olduğum yerde kaldım. "zombiler geldi. kapıdaki güvenliği yediler. sıra bizdeeee." o nasıl bir soğukkanlılıktır arkadaş ? kapıdaki güvenliği yediler. sanki yemek öncesi aperatif yemişler gibi. oh güvenlik sırasını salmış, sıra bize gelmiş. zaten ben nereye kaçıyorum ki ? ibneler açık yaranın kokusunu alır, yakaladığı yerde ekmeğine katık eder beni. bu vesileyle birkaç adım atıp durdum. sonra annem "hadi kalk da içeri geç, salonu temizleyeceğim" dedi. ilk defa temizlik nedediyle bulunduğum konumdan kaldırılmaktan bu kadar mutluluk duydum, memnun kaldım. şükür şimdi iyiyim. ama hafiften tırsmıyorum da değil. gece olunca asıl etkiyi göreceğim sanırım. hayırlısı.
zorunlu tanım: ulu sözlük yazarlarının gece vaya gündüz farketmeksizin uyurken gördükleri değişik olaylar.
yaklaşık 2 saatlik rüya anlatıyorum efendim:
bir konu için zallamadan açmayınız bkz'ı vermiştim. zall'dan özel mesaj almışım ve mesajda "ben butonuna bas lan ... " yazıyor. (sözlüğü ve zall'ı zor durumda bırakmamak için ... kısmını yazmıyorum ağır küfür/hakaret var..) basıyorum ben butonuna. bir de ne göreyim? 6. nesilken 1. nesil olmuşum. tam bunun sevincini yaşarken (niyeyse) yazının altına bakıyorum, silik yazıyor. bomboş ben butonu. son girdiği entryler yok. iyi oy kötü oy listeleri yok. ama ilginçtir karma var !?!?. hemi de böyle okkalı. 2000 civarında (küsüratını hatırlamıyorum.) cesaretimi toplayıp zall'a msj atıyorum. ancak o sırada uyanıyorum göremedim ne yazdığımı zall'cığıma. yarın gece devamını görürüm umarım.
uyurken bizim aşağıda ki ufak çocuklar demek ki çok bağırmışlar falan , ben rüyamda bu çocukları tabanca ile tek tek öldürüyordum sırf sussunlar diye.*
diğer rüyam ise biraz fanatikçe olabilir. evet diğer rüyamda fenerbahçe'nin ilk 11'ini katlediyordum.**
bazen uyanıldığında bu ne biçim hikaye böyle diye düşünülmesine neden olan ruyalardır.
hanımın çiftliğini aratmayacak mizansen içinde, sözlüğün burjuva yazarlarından birine ev gezdiriyordum. o sıcakta üzerinde deri mont olan, deri de değil suni deri, mös mös kokan, kendisine büyük iş adamı süsü veren emlakçılardan biriydim. hanımefendi burası tam size göre dediğim bilmem kaçıncı evde yine aynı tepkiyi alıyordum:
-burası mı?
ayy ben burada mı oturacağım?
bu duvarları nemli, bu kaloriferleri yanmayan evde!
bu odaları manzarasız, döşemeleri gıcırdayan evde.
bu ara sokakta öyle mi? bu kırk milletten, kimin ne idüğü belirsiz insanlarla dolu pespaye sokakta mı oturacağım ben deyip kuzu derisi eldivenlerinden tekini çıkarıp nemli olan avuç içini hışımla vinylex montumun koluna sildi, sert bir bakış atıp çekip gitti artiz!
antalyaspor formasıyla fenerbahçeye karşı maça çıkmak.* üstelik son dakikalara girilirken 4-1 önde olmamızın da verdiği gazla ileri çıkmam* ve messinin bir asistimi yemesi**. ayrıca 95. dakikada savunmanın arkasına atılan derinlemesine bir topa deli gibi koşup bir türlü mesafe katedemedğim için son anda yetişmem ve topa dokunur dokunmaz uyanmam.*
ben eskiden düzenli sıralı rüya görürdüm ancak bir beyin tramvası atlattıktan sonra veda ettim rüyalarıma umarım bu gece eskisi gibi güzel rüyalar görecek bir uyku uyurum.
Her zaman takıldığım bilardo salonundaki top sakallı bir büyüğümü türbanlı ve yanında kendinden kısa boylu çok zayıf çingene esmeri pos bıyıklı bir adamın koluna girmişken görmek *
sınıftayım ama sınıf karanlık dil ve anlatım hocası geliyor. 8 sayfalık bir yazılı kağıdını veriyor önümüze. hadi yazılısınız diyor. hocaya itiraz falan ediyoruz. olmaz böyle falan filan diye fakat çat kapı müdür geliyor. sınava başlıyoruz ama zifiri karanlık arkadaşın telefonuyla görmeye çalışıyorum soruları. bende de telefon var fakat arkadaşımın telefonu çıkarmasına rağmen ben müdürden korkup çıkarmıyorum nedense.
abi çok sinir oldum bu rüyaya ne biçim iştir. çok stresliydi, rüyamda tam 8 sayfa soru çözmeye çalıştım.
çok ilginçti lan, hala anlam veremiyorum...
eski sevgilimin tüm kankişleri bir evde toplanmışlar kızlar, erkekler daha çok kızlar ama vs. biraz büyük bir ev, odaları var. oturma odasında koltukta oturuyor birkaçı bi şeyler konuşuyorlar eski sevgilim ve ben hakkında ama eski sevgilim o ortamda yok. içime bir sıkıntı geliyor bir anda, aman tanrım nasıl bir iç sıkılması anlatamam. o an eski sevgilimi bulup oradan çıkmak istiyorum ama kendisini o evde bulamadığımdan sadece aramakla kalıyorum.
uyandığımda sanki bir yakınım ölmüş gibi üzgün ve mutsuzdum, kötüydü sözlük ya...
yaklaşık 30 kişilik bir çetenin, geleceğe dönüş filmindeki beyaz saçlı adamı kaçırmasına engel olmaya çalışıyordum. müzeler, labirentler derken olmayan hamsterımın 7-8 tane yavru yapıp kafeslerine sığamadıkları için dertlenmemle bitti.
