1)boğaziçi köprüsü...her gün o köprüden geçerken ya şimdi ortadan pat diye yıkılsa diye düşünmekten kendimi alamıyorum,
2)çok fazla merdiven çıktığımda ayağamın birden boşlukta kalıp, o kadar kattan tepe taklak düşüceğimi hissetmek,
3)tabi ki de kedi...çıldırıcam, her gece rüyamda milyonlarca kedi görmekten bıktım iyice paronayaya bağladım, nereye gitsem önce onlara yol veriyorum, gördüğüm zaman köşe bucak kaçıyorum. en ufak bir mırıltıyı onlara bağlıyorum... kedidir o kedi.
nasıl yok la? nası yok! korkmaz mı bu sözlük ahalisi bir şeylerden.
bazıları artık kronikleşmiş ve çoğunlukla hayatı aksatan; bazıları ise psikolojik baskı yapan korkular, sözlük yazarlarının korkuları.
oldukça saçma olanları çoğunluktadır bu korkuların. özellikle de şahsımın sahip olduğu birçok korku gibi. ilk olarak;
kedi korkusu var mesela bende. hayatımda hiç çöp konteynerine çöp atamadım bu yüzden, hiç elleyemedim birçok insanın deli gibi sevdiği o pamuktan hayvanı.[pamuk falan deyip korkumu yenmeye çalışıyorum ama nafile. yakında pamuktan da korkmaya başlarsam hiç şaşmam.]
