1967.
arda turanın bana özelden yürümesi.
1966.
Metrobuste otobüste falan biri oksurunce ya da hapşırınca bi yerimde bi ıslaklık hissetmek.
1965.
(bkz: ölmek ).
Gerisi halledilir bir şekilde. Ama ölüm. Son.
1964.
Sevdiklerimi kaybetme korkusudur.
Başka da bir şeyden korkmam.
1963.
Ailemi kaybetmek...
Nedense annem ya da babamın ölümünü görmek istemiyorum, onlardan önce gideyim istiyorum ama bu sefer de onların çok üzüleceği aklıma geliyo...
1962.
Herşeyin mümkün olduğu dünyada ne korkusu.
Korkmam.
1961.
Şehirlerarası otobüslerde uyuyakalıp ikram zamanını kaçırmak.
1960.
Yaşayamamak.
Yıllar sonra dönüp baktığımda “ne boktan bir ömür geçirmişim” diye pişman olmak, bu yüzden ölümden korkmak.
1959.
yanımda kimse yok iken ölmek.
1958.
Sevdiklerime birşey olması.
Yükseklik korkusu.
Başkalarına muhtaç olma .
1957.
Kendime yetememek, başkasına muhtaç olmak.
1956.
herhangi bir vasıtayla yapılan kazadan sağ çıkan tek insan olmak. her şeyi hatırlamak ve bütün olanların acısını paylaşabilecek birlikte atlatabilecek kimse olmaması.
1955.
Yakın çevremdeki insanların diline düşmek. Düşüncesi bile korkutuyor illet insanlar.
1954.
arda turanın bana özelden yürümesi.
1952.
Rafet el roman’ın özelden bana da yürümesi.
1950.
Cehalet korkum var. En büyüğü bu.
1949.
karşıma dinci veya akabeli çıkarsa korkusu
çok korkuyorum sözlük, şeytan çıksa bu kadar korkmam
hiç değilse acır da donumuzu bırakabilir bari
bu dincilar donumuzu bile çalabilir.
1948.
meriç mode on
Ateşten
Kalleşten
Mızrakla gürzden
Dabbetülarz'dan
Deccal’dan, yedi düvelden
Korku nedir bilmeyen ben
Tir tir titriyorum Gülce’den
meriç mode off
1947.
Karanlık, paylaço, panik atak geçirme korkusu, ilaç kullanma korkusu. Daha sayayım mı?
1946.
chucky denen piç bebek. nasıl bir korkmuşsam küçükken, şimdi bile rüyamda görsem bütün günüm berbat geçiyo. bir travma olmuş artık.
1945.
hayata dair yeni bir beyaz sayfa açma hakkını doldurmuş olmaktan korkuyorum.