her yazarın isyan ettiği bir an vardır.
öyle bir andır ki kimseyi tanıyamazsınız.
kendi kuyunuzu kendi öz benliğinizle kazarsınız.
birilerine ihtiyacınız vardır ama aslında hiç kimseden yardım istemiyorsunuzdur.
bu durumda isyan size kalır.
ve kendi kavganız olur.
kendinizle kavga edin.
kendiniz suçlayın.
aşağılık kompleksine bürünün.
elbette ki sizin gibi yüzlercesi olacaktır.
ya da kimse olmayacaktır.
tek başınıza bir mezarlıkta ölü olarak kalmayı tercih edin.
beşiktaş'ın olur olmadık takımlara yenilmesi, eğitim sisteminin saçmalığı, ağır vergiler, salak insanlar, bazıları fazla şanslı olurken bazılarının fazla şanssız olması ve aklıma gelmeyen daha birçok şey.
Neden hiç bir şey yolunda gitmiyor? Ve sonra neden herkes hep kendisinin daha üzgün olduğunu daha mutsuz olduğunu söylüyor. nerden biliyorsun sen benden mutsuz olduğunu? içimi mi okuyorsun? Hep ben daha üzgünüm bilmem ne. Ne üzgünsün? Gidip yeni bir hayata başlayacaksın. Ben de bir yıl eşek gibi beklediğimle kaldım. bu bekleyişte hep kavuşmakla avuttum kendimi. Ama hayal kırıklığı. Yine ve hep hayal kırıklığı. Yoluna giren tek bir şey yok işte. Seni suçlamıyorum. Ama izin ver de yasımı tutayım. Daha üzgünüm deyip de bu hakkı bari benim elimden alma. Bu bizim için zor olacak. Gerçekten zor. Belki güçlü biriyim. umursamaz değilim senin kadar. ama kafaya takan biriyim her şeyi. Bu beni yıpratacak yine. bir yıl boyunca yeterince sıkıntı çektim. Bunu bir dört yıl daha nasıl çekerim bilmiyorum. Bizim için her şey artık zor.
Milletin tribini mi çekicem ben hayatım boyunca. Aman o kırılmasın aman şu üzülmesin, beni düşünen yok. biri de demiyo ki buda insan evladıdır yazıktır bunada. Kahır çekmeye mi geldim ben bu dünyaya be yeter. *
kimse ama hic kimse beni anlamiyor.
hep ben onlari anlamak, onlari dinlemek onlari mutlu etmek onlari tatmin etmek onlari affetmek zorundeyim.
ben onlara uymak zorundayim.
hic degerim yok.
hasta hasta salya sümük içinde markete gitmek istemiyorum, bir kere de market sahibi gelsin eve kadar ne lazımsa versin gitsin.iadeyi ziyeret yapsın hep ben hep ben nereye kadar ama.
halen daha öğretmenin "yerim seni" diyerek yanaklarımı sıkması, veya bir dükkana "abi kolay gelsin, x dönercisi nerede diye sorunca "döner mi yiycen canım?" diye bir cevap almak. sinirleniyorum sözlük. düşünüyorsunuz*, fakat düşündüğünüz gibi değil. ilkokuldan mezun olalı uzun yıllar oldu. yaşım küçük değil. canım sıkılıyor sözlük.
