(bkz: 31). çok acıydı be sözlük. kol toplantıları olurdu, giderdim. görevli hoca adımı, soyadımı, sınıf ve numaramı sorardı. 31 diyince ortaokula giden, benden yaşça büyük olanlar kıs kıs gülerlerdi. bende saf gibi ne olduğunu anlamazdım. ilerleyen yıllarda işin sırrını çözmüştüm. içimde bir yara gibi durur, o anlar aklıma geldikçe.
o saçma ilkokulun hatıraları ile dolu olan numaram 30'dur, hatta üzerinize afiyet orospu çocuğu olan bir ilk okul hocam vardı.numaralarını ezberlemeyeni döverim demişti.yanlış hatırlamıyorsam, çocukluk tabi hemen ezberleyivermişim. *
ilkokulda numaram 1382 idi. herkes bana "çok şanslısın" derdi. çünkü atatürk'ün askeri okuldaki numarası 1283 imiş. günümüzde askeri törenlerde 1283 okunduğunda saygı gereği herkes ayağa kalkıp "içimizde!" dermiş. atatürk'ün numarasıyla benim numaram arasında yalnızca 2 ile 3 rakamları yer değiştirmişti yani. ben de bana her "ne kadar şanslısın" dendiğinde sevinirdim.
