mutluluk denilen çok güzel güzel olmasına ama bazen bazı mutluluklar bir başkasının mutsuzluğu, endişesi, korkusu, hayali oluyor ya... farkına varıldığında zedeleniyor o mutluluk sanki. böyle ufalanıyo parçalanıyo gibi. o parçalar batıyor zihne 'bencil miyim acaba' düşünleri sızıyor ince ince.
geçen gün #17673188 entrymde paylaştığım mutluluğum bugün bir farkındalıkla farklı bir boyut kazandı.
o gün yapraklarını döktü o güzel ağaç, izledim o yaprakların düşüşünü güzel güzel, evet çok mutlu oldum ben ama ya parkbahçelerde görev yapan temizlik görevlileri... onlar da mutlu oluyor muydu ki? onlar diyordu belki 'şu yapraklar iyice bi dökülse de bitse, ben süpürüyorum arkamdan yine dökülüyo, sonra niye süpürmedin deniyo...' diye.
benim mutluluğum onun sıkıntısı belki... belki değil... bilmiyorum.
ama mutluluk anları bencillik anları oluyor gibi, bunu biliyorum gibi.
'Parayı mezara mı götüreceğiz' diye düşünerek farkına vardığım; hayatta iken tadına varmak istediğimiz bütün zevkleri tatmamız için elimizdeki bütün imkanları değerlendirmemiz gerektiğidir.
Mezun olmaya yakın "ben ne yapacağım ya" psikolojisiyle farkına vardığım şeydir.
Ulan şimdi herkes yüksek lisans yapıyor. Neden?
Ayşe yapıyor,ahmet de mehmet de.. eeee benim farkım ne?
Bir yurtdışı furyasıdır gidiyor. Neden?
Facebook'ta ali,veli,mahmut boy boy fotoğraflarını paylaşıyor milanoda,pariste,venedikte. Benim eksiğim ne?
Onun güzel bir işi varken benim neden yok? o şu kadar kazanıyor ben neden kazanamayayım?
Diyeceğim o ki hedeflerimiz kendi hayallerimiz değil;başkasının sahip olduğu ve bize bunlarda mutluluk var diye özendirilen şeyler.
Dört ay sonra mezun oluyorum ve şu an tam da şöyle düşünüyorum: 2.500 değil de 1.500 kazansam ne olcak? Hemcinslerimden 2 ayakkabı eksik giysem çok mu sorun?
Kendi adıma biriyle aynı masaya oturduğumda kıskandığım sahip olduğu mevki ve cebi değil; bilgi dağarcığı olur. Bunun için de ne akademik kariyere,ne çok paraya,ne de müthiş bir işe ihtiyaç var..
herşeyin bir sonu varmış. sevginin, aşkın, tutkunun.. hiç bir zaman tükenmeyecek, bitmeyecek sandığım bu duygular gün gelip sona erebiliyormuş. hem de sana sormadan, mantığınla hareket etmeden. bir anda. kalbin ne için, kim için çarpıyorsa bir gün çarpmamaya başlarmış. kalbin dediğini aklın almazmış. yeni öğrendim..
ya eski insanlar bizle taşak geçtiyse*
allah yok din yalansa.
gökten kitap indirmek, denizi ikiye ayırmak vs
Muhammed kuranı yazdıysa ve bu yüzlerce yıldır devam eden şey koca bi yalansa.
biraz düşününce barış, emek, demokrasi yada özgürlük gibi kavramların aslında olmadığı, bunların ortalığı karıştırmak için ortaya çıkarıldığını düşünüyorum. bunun yanında bu dünyada var olan tek şeyin adalet, gerçek-yalan, doğru-yanlış üçlemesi olduğudur
Artık ülke hükümetine yandaş olmak için cumhuriyet düşmanı, vahdettin hayranı, şehitler için yazılmış olan izmir Marşı'na dil uzacak kadar hadsiz olmak gerekiyor. Ne gerek varki bunlara fikret orman gibi sayın cumhurbaşkanım desen de yeter.
