çok eski bi arkadaşımla bir menü alıp oturuyoruz klimanın en etkili olduğu mevkiye. noolmuş sana böle diyor, mantığın yan yatmış kızım. hiç böyle görmemiştim seni.
düşünüyorum mantığımı yan yatıran adamı. tam o sırada telefonum çalıyor, düşüncemdeki adamın sesi kulağımda. ama öylesine yoğun ki 1 dk içinde kapatmamız gerekiyor telefonu. kapatıyoruz.
karşımda bi çift. kavga ediyor. yan yana olabilmenin ne muhteşem bişey olduğundan öylesine habersizler ki, kavga ediyorlar. ben, diyorum, yanımda olsa konuşmazdım bile. sevgiliyle yanyana susmayı özledim. gözyaşımı siliyorum ve şu lanet olası acılı hardalla falan avutuyorum kendimi işte. bugün de böyle avutuyorum...
