çok sevmediğim ama bir şekilde aynı ortamı paylaştığım, laf olsun diye muhabbet ettiğim insanlar var şu hayatta, bugün öğrendim ki, herkese hakettiği kadar samimiyet göstermek ve yakınlık derecesini, mesafeyi belirtmek gerek.
öbür türlü bu sefer, bu insanlar beni tanımadığı, içimi bilmediği halde hakkımda yersiz yorumlarda bulunup, kendi küçük aklınca saçma sapan çıkarımlar yapıp öğütler vermeye kalkıyor, ki son derece sinir bozucu bir durum.
neymiş efendim, hiç kimseyi olmadığı bir şeyin yerine koymayacakmışsın. hiçkimse aile gibi olmazmış çünkü. kimseyi ailenden saymayacakmışsın. çıkarsız sevip, asla haketmeyeceği kadar değer vermeyecekmişsin. adamın ağzına böyle sıçarlarmış yoksa.
istersem ve isterlerse değişebileceğimi öğrendim. çevremdeki insanlar mutlu olacaklarsa değişmem gerektiğini öğrendim sözlük. ben bugün çok şey öğrendim sözlük. ve sanki ben biraz değiştim.
insanların telefonda konuşurken 'toplum içinde' olduklarını unutup tüm özel hayatlarını arkadaşlarına anlattabileceklerini öğrendim. Adam imam nikahıyla evlenmiş de , daha resmi nikah yapmamış. Makarna tarifi almak bahanesiyle bizim kaşarı aramış. Bu da şaşırmış. Evlenmedin mi sen demiş. O da ya yok mok demiş. Anlasana kızımmış işşşte, kesin bunlar ayrılmış, bizlm kaşara yazıyomuş. Yemin ederim küfredicektim yahu. Ayıp ya her boku konuşmak zorunda mısınız? Müsait değilim de. Kapat eve gidince ne bok yediysen anlatırsın. Ay çok sinirlendim.
Bugün yeni bir işe girdim ve yeni hayata başlıyorum fakat kimileri için yeni hayatlar başlarken kimileri içinde hayatlar son buluyor adliyenin önünden mahkum arabasına bindirilenleri görünce öğrendim.
