uzun zaman önce ayrıldığım adama geri döndüm. niye ayrıldım diye her gün kendimi yeyip bitiriyorum artık... o adam gerçekten 'adam'mış zaman geçtikten sonra anladım. iyi ki var iyi ki yeniden benimle onu bir daha asla kaybetmek istemiyorum. çikolatam benim. allah herkese nasip etsin.
malım. net. sırf üşengeçliğimden sevebileceğim birçok kızı kaçırdım, hele bir tanesi benimle yakınlaşmak için çok uğraştı ama ne adam gibi kâle aldım ne de ufacık bir girişimde bulundum. aslında ben de istiyordum ama elimde olmadan bir karşı cinsin karşısındayken soğuk bir tavır alıyorum, bu yüzden kız da vazgeçti gibi.
günlerden aralıktı.
mevsim portakal tadında bir mandalinanın her diliminde farklıydı.
küresel ısınma aşkları vurmuştu.
narin rugan ayakkabılarının ucuna bakıp yürüyordu. önümden geçti.
bir dakika baktım. o bir dakikanın içinde saatler vardı.
sonra aşık oldum.
biri beni gercekten sevdi ve ben de baska birini gercekten sevdim. ona yaptigim haksizlik bana yapildi. o yuzden karmami sifirladim. aska da tovbe ettim. akilli insan isi degil.
olum 5 ay oldu hala unutamadım lan, yok mu bir çözümü olan, lan tam unuttum diyorum ya rüyama giriyor ya da bir şekilde aklıma düşüyor. insan lise gibi bir ahırdan kurtulup güzelim üniversite de binlerce kız arasından kimseye mi yakın hissetmez kendini.
Yaptığın bunca şeye rağmen ben yinede hep seninleydim. Seni hiç bırakmadım. Hep affettim. Derler ya; "yinede ben topladım kalbimin kırıklarını, sırf ayaklarına batmasın diye" diye; işte ben bu fedakarlığı senin için binlerce kez yaptım. ilk ve son aşkım ol istedim. Sana hep derdim ya; 'sensin geri kalan ömrümü birlikte geçirmek istediğim adam' diye, artık değilsin çünkü artık aklım ve kalbim hemfikir bu konuda; Ben artık senden vazgeçiyorum!
