birini çok sevdim. o da tabiri caizse canıma okudu. ondan sonra ne bir daha birini sevebildim, ne güvenebildim, ne de mutlu olabildim. bütün heveslerim, neşem,naif duygularım, yaşama sevincim, aşka hatta kendime dair inancım hepsi tükendi. sütten o kadar ağzım yandı ki, yoğurdu üfleye üfleye hiç bir şeyden tat alamaz oldum.
Aşık oldum süründüm. Aşkta bir şans daha buldum ben kıymet bilmedim. Sonrası ise boş bıraktım hayatımı bırakacak gibiyim de belki mutluluk ve aşk birleşip yarı yolda gelip beni bulurlar diyorum.
2 yıl önce bi kıza aşık olduydum 4 ay peşinde koştum harap bitap oldum felan sonra beni siklemedi. 10 gün sonra unuttum, şimdi kardeş gibiyiz. aslında öyle cinsel bir çağrışım yapmıyo bana, düşününce ama hem çok güzel, hem zeki, hem muhabbeti sarıyo felan eğleniyoz beraber. biraz da kaşar, biraz da piç. bazen de kıskanıyorum. dövme felan yaptırdı dövesim geliyo, dövüyorum. ama şimdi sade arkadaş olarak görüyorum.
hatta şimdi artık iyice tanıdım çoğu şeyini biliyorum her ne kadar fiziksel olarak hoşuma gitse de
karakter olarak tam uyuşmadığımızı düşünüyorum, yani bana göre değil. ha kabul etmedi içimde kalmadı mı kaldı.swh.
bazen umudu da anlatan itiraflardır.
uzun süredir kangren bir şekilde kalbimde değil de beynimde taşıdığım serencamıma bugün itibari ile son verdim. prangalarımdan kurtulmuş esir gibiyim, kuş gibi hafifim.
aşk'a inancım hiç yoktu olmadı olanları da yaşarken yitirdim zaten!
öyle "elini tutup kalbine dokunan aşık" tanımları şiirlere ve romanlara kalsın...gerçek hayat daha sert ve acı!
evet özledim o gerizekalıyı. evet gerizekalı. beni kendi gönderdi ellere... iyi de bana sorun bir ? istiyor muyum birini, hayır, istemiyorum kimseyi...
iki kişinin bildiği sır değildir sözlük, lakin biz iki kişi değiliz. o yüzden aramızda kalacağından eminim ve itiraf ediyorum.
bi kız var sözlük, yaşı benden baya büyük. beş yaş kadar var. pek güzel de bi kız değil aslında ama onu seviyorum, bazen telefonu elime alıyorum ona aşkımı itiraf edecek bir mesaj döşenip gönderemeden siliyorum. hatta geçenlerde o mesajlardan birini yazdım ve göndermeden silmek için çıkışa bastım ve yanlışlıkla sil yerine taslaklara kaydet dedim. sonra da ben salak, onu orda unuttum ve ertesi gün o kız telefonu karıştırırken taslaklara geldi telefonu elinden de alamadım. sanki orada kalan imleç birkaç yüzyıl orda kaldı... allahtan telefon çaldı da bana uzatmak zorunda kaldı. hem kıza sevdiğimi söylemek için dört dönüyorum, hem de taslaklardaki mesajı görmemesi için içimden kendime yağdırıyorum. bu nasıl bir ikilemdir la sözlük, bu ne yaman bir çelişkidir...
itiraf ediyorum.
daha fazla gururumu ayakları altına almasın diye, sevmiyorum dedim. seviyordum, hem de deli gibi.
ona zarar vermeyi hiç istememiştim. sadece bir mektuptu, masum bir mektup, her şey için özür dileyecektim onu son görüşüm olan günde. söylemeye dilim varmadı. ben de yazdım, onun sevdiği, istediği gibi, dönsün diye değil... sadece bilsin istedim onu sevdim.
o ise geçmişin hiç anlamı yokmuş gibi, o mektuptaki bir kaç kusuru yeni sevgilisiyle bana söyledi. oysa ben onun tüm kusurlarını görmezden gelmiştim, onu severken.
sonra intikamımı aldım sözlük. canını yaktım.
artık dönmeyeceğini bile bile seviyorum sözlük.
dönmesini de istemiyorum.
