nefrettir. gene terör saldırısı gene toprağa düşen gencecik bedenler gene aşağılık kahpe teröristler gene kendisine dokunmadığından şehitliği "öven" göt yalayıcısı ekmek kafalı gerizekalılar. böyle bir durumda insan ne hissedebilir ki nefretten başka.
Bugün benim doğum günüm.Dün gece kız arkadaşım hediyemi getirdi.Erken vermek istemiş.Ona aldığım tek taş yüzüğü geri getirmiş bana.Bunun için doğum günümün bi gün öncesini seçmiş insaflı davranıp.Ya bugünü seçseydi.
Bir haftayı daha bitirdim. Pazartesiden pazara sırasıyla; eğlendim, şoke oldum, hayal kırıklığı atlattım, ağladım, sıkıldım, güldüm ve sonunda hafta sonu ile birlikte duygularım tatile çıktı. Ben evde oturdum dönüşlerini bekliyorum.
Motosikleti silmem ve okula gitmem lazım. ilginçtir ki 9 ay kış olan karabükte güneşli günler bu sene bitmek bilmiyor ve hergün birşeyler silmek zorundayım.
seviyorum ama gidip sarılamıyorum. gözlerinin içine bakabiliyorum ama sadece bir anlık, sonrası yüz kızarması. ve bana 'kanka' dememesi için içten içe dua ediyorum.
Korku. Perdenin bir kısmını açık unutmuşum ve feci şekilde izlenme hissi yaşıyorum. Uyuma taklidi de yapamıyorum çünkü televizyonu kapatmadım. Valla öleceğim sanırım.
Sabah belki altı belki sekizde telefonla uyandırılarak 200 km dolu kamyonla yol gidicem fakat uyuyamıyorum.
Kaygı bozukluğuna yakalandım ne olacak bilmiyorum. .
