Akrabalarla kafa yapısının uyuşmasını, bir araya gelince dönen muhabbetleri dinlemeyi inanılmaz özledim. Şimdi her biri yabancı olmuş sanki, beraber büyüdüğüm kuzenlerimle sıfır ortak paydaya sahibiz, herkes sadece laf kalabalığı yapıp ayıp olmasın diye konuşuyor. Gerçek bir sohbet kurmayı çok özledim.
Hani eskiden, şu eski tahta sıralarda otururken arkamı dönünce hep bana bakan o bir çift göz, her döndüğümde bana aşkla bakan gözler... Özledim o bana aşkla bakan gözleri. Birdaha asla bana öyle bakmayacağını bile bile, birdaha asla bakışamayacağımızı bile bile, seni birdaha asla göremeyeceğimi, görmeyeceğimi bile bile. Seni hiç unutmadım..."özledim"...
yüzmek.
3-4 yıldır adam akıllı yüzdüğümü hatırlamıyorum bu yıl denize bile gitmedim. gidemeyeceğim de zaten. geçen yıl galiba sadece tekne 1 günlük koya açılmıştık. ondan önceki yıl da öyle. hayattaki en büyük hobim yüzmek ve onu yapamıyorum.
gözleri dolu dolu "beni bırakma" deyip sarılması en çok.
ama ara sıra öptükten sonra dudağını çekip gözlerimin içine bakması da çok güzeldi, bunu da çok özledim.
ama mutlu olunca kocaman sıkı sıkı sarılmasını hiçbir şeye değişmem.
