parasız yatılı lise yılları.
evet parasızdık, yatılıydık ama mutluyduk.. henüz daha çıkmamıştık insanlığımızdan. sevmemiştik, sevişmemiştik, aldatmamıştık henüz... henüz neyi yapamayacağımızı bilemeyek kadar küçüktük ve her şeyi yapabileceğimizi sanacak kadar güçlüydük.
sevgili sözlük, benim küçüklüğümde insanlar bu kadar vurdumduymaz değildi, yardımlaşmalar vardı insanlar arasında. komşularımızla aile gibiydik, mahallenin abileri vardı bizi sevip sayan kollayan, o mahalle abileri harbi delikanlıydı, şimdiki gibi değildi delikanlılık. Mahalle oyunlarımız vardı bizim hem de mevsimlik oyunlardı sözlük, eskiden gazoz kapağı toplar oynardık, futbolcu kartları biriktirirdik, misket oynardık, oyunlarda yorulduğumuz zaman herhangi bir komşunun kapısını çalıp su isterdik, belki küçük bir dünyamız vardı ama biz o zamanlar mutluyduk be sözlük. Büyüdük kirlendi dünya.
Sevgiler...
odamın kapısının birden açılmasını istiyorum, "sen hala uyumadın mı?" diye fırça yemek istiyorum sözlük, peşine "hadi çabuk yatağına" dese biri keşke. çok özledim sözlük, tam 9 yıl oldu bu cümleleri duymayalı. tam 9 yıl oldu evimin ziline basmayalı. cebimdeki anahtara küfrediyorum merdivenleri çıkarken, zile basmayı çok özledim sözlük.
