Aileden gelen bir kalp hastalığı sorununu 2gundur 3 kez vucudumda hissetmemin mutsuzlugu var üzerimde. Hani 5 tane bicak saplarsin ve onlar orda kalir ya tamda oyle sözlük. Vücudum o kadar bitkin ki artık insanlara ben hastayim demekten utaniyorum. Bazi seyler insanin zorunda gider ya tamda oyle. Tek basima altindan kalkacagim seyler mutsuz ediyor.
Öyle yaralı ceylan modunda değilim bu bir kere bilinsin. Ardından şunu eklemeliyim ki canım sıkılıyor, bazı şeyler artık yoluna girse çok iyi olur. Hayattan çok fazla bir şey istemiyorum. Hayal gücüm de tükendi. Bana da yazık değil mi?
