"Kendimi unutmak istiyorum, yol kenarına biriken kuru yapraklar gibi
günleri, ayları, yılları, anıları hatta
kendi devrimi, çehremi, yakın çevremi dahi
sen bir sırrı bile tutamadın artık neyi paylaşabiliriz candan ki?
Esti rüzgar hiçlikistandan, ölmek tatlıydı baldan
serpilmiş hayalime gubar-ı gam ve ızdırap
Koleramın rapi zât hani nerde o eski rulokat
hababam'ın ruhu kaçtı gelde gör Rıfat
halkım konuşuyor kendi dilini çat pat
kolaysa anlat... "
