bugün

portishead in mükemmel geçmi$i sorgulayan parçasidir. özellikle askere gitmeden önce dinlemek ciddi anlamda tafsiye edilmez.
chill out tarzi bir altyapiya sahip guzel sarki.
my dying bride ın çok güzel coverladıgı melankolinin dbibine vuran hıçkıra hıçkıra ağlatan, feci halde can yakan şarkı.
malum... adeta bir yol şarkısıdır. ama ben şarampole yuvarlanmamak adına, yollarda değil de geceleri evinde dinlemeyi tercih edenlerdenim.
zamanı durduran ve acıya zevk katan melankoli. hayallerin içindeki yitikliğe uzanan kasvetli yollar.. umudu kırılmış hayatla birlikte şarkının fasit daireye girme sebebi.. küllüğü doldurma sebebi.
portishead'in en güzel şarkılarından, daha doğrusu şimdiye kadar söylenmiş en güzel şarkılardan birisidir. dinlerken nasıl bir huzur verir öyle, nasıl bir hüzün verir aynı zamanda, nasıl düşündürür hem, nasıl uyutur yolda dinlerken, nasıl sövdürür ona buna, ah ah...
o nasıl bi klipti ki başta güldüren, konuyu anladıktan sonra milyonlarca derdiniz varmış hissiyle adamı hıçkıra hıçkıra ağlatan.
portishead çıkışlı, mdb coverlı yarmış parçadır...
şarkıyı isminden başkası daha iyi anlatamaz. bıraktığın yerden gitmen gereken yere kadar, çevirip çevirip... dinle.

"how can it feel, this wrong"...

roseland'de olup o çırpılan ellerden biri olmak lazım şimdi.
yolunu kaybetmişlerden ufak acı dalgaları yollar, sahildeki ışıltılı güneşin denizinden...
canlı versiyonu ile etkisini kat be kat artıran portishead şarkısı...
roseland nyc live versiyonu gerçekten çok acımasız olmuştur. beth gibbons un ipeksi sesine alkışlarıyla tempo tutmaktadır izleyiciler.
sabahın ayazında çıkılan uzun yollarda, gideceği yeri bile belli olmayan kişinin arkadaşıdır.. çok can yakar çok.
çok söyleyip durduğum bir sözüm bu şarkının iki farklı yerindeki sözlerin birleşimidir..

how can it feel, this wrong,
and surely that ain't right...
* *
uzun yolculuklarda dinlenmesi yasaklanası bir portishead şarkısı. ama ben buna şarkı demek istemiyorum. diğerleri ne peki.
insanın içine işleyen, içini sızlatan şarkılardan.
yapilmis en damar sarkilardan biri. soyle bi 10 defa ust uste dinlerseniz, hayatin anlamini sorgulayip ardindan siktiri cekip kopruden atlamaniz mumkun..
bazı şarkılar vardır, belli yerleri güzeldir. bazı şarkılar vardır, her saniyesi güzeldir. işte bunlar gerçekten güzel şarkılardır.

eğer bir şarkıyı gerçekten sevecekseniz, bunu şarkının başında hissedersiniz. bir ortamda bilmediğiniz bir şarkı çalmaya başlayınca, daha ilk saniyelerinden tüyleriniz ürperiyorsa, bilirsiniz ki o şarkı çok güzeldir. kendinizden geçmiş bir şekilde dinlersiniz ve bittiğinden bir kaç saniye sonra kendinize geldiğinizde etraftaki insanlara şarkının adını sorarsınız.

işte roads böyle bir şarkıdır. teşekkürler portishead...
insanı yerin dibine sokan parçadır.
öldürüp öldürüp diriltir.
başlı başına etkileyici bir portishead şaheseri iken, requiem for a dream filminin görüntüleriyle hazırlanan video şarkıyı iyice insanın .mına koyar hale getirmiştir. mükemmel, başka ne denebilir ki...

http://www.youtube.com/watch?v=1Z5FjOGz6uI
en sert mezelerden biri.

formül: içki + roads * + anılar = bitmeyen gece, kalp kırıkları.
Huzur bulmak isteniyorsa portishead versiyonu , melankolinin dibine vurulmak isteniyorsa my dying bride versiyonunun dinlenilmesinin gerektiği ama iki halinin de çok güzel olduğu orjinali portishead'a ait olan mükemmel şarkı.
(bkz: insanı intihara sürükleyen şarkılar)
yagmurlu bir gunde yapilan yolculukta, damlalar cama vururken daha da bir guzel olan sarkidir.
bir portishead parçası.
portishead'in en güzel şarkısı.