sevdiklerinizle paylaştığınız anları ölümsüzleştirmek istediğinizde resimlerinizde çıkan ve şaşkın surat ifadesi ile fotoğraf makinasına bakan yabancıdır.
uzun süre boyunca sevilmiş, gözlerinde aşkın alev alev yandığına şahit olunmuş, şimdiyse çok uzaklara gidip bir kalp yarasına her geçen gün biraz daha tuz basmakta olan kişinin fotoğraflarda aldığı konum.
elimde eski fotoğraflar... bu ben miyim hayret! üstümdeki elbiseye bak. sarı renk. hiç sevmem halbuki. neden giymişim o gün acaba? böyle bir elbisem olduğunu dahi unutmuşum. hele saçlarım... ne kadar komik. gören 80 lerde çekildi sanar bu resmi.
yanımdaki kim, tabii ki sevgilim. duydum evlenmiş şimdi. mutlu olsun... nerde çektirmiştik bunu? sultanahmet meydanı'nda tabii. nasıl hatırlamam. güzel bir gündü. baksana gözlerimin içi gülüyor, ne kadar mutluymuşum demek, ağzım kulaklarımda. sevmem saçımla oynansın, sevgilimin eli saçlarımda... çiçek de sevmem pek halbuki, elimdeki buket de neyin nesi? o almış demek o gün. unutmuşum bak hala hatırlayamadım. ne kadar da farklıymışım. gençlik bir kenara, resim biraz solmuş mühim değil, bir farklılık var ama ne...
şimdiki ben değil bu resimdeki kız. gözler benim gözlerim değil sanki, o gülen surat benim değil, sarı renkte hiçbir şey almam bile ben, çiçekçi görsem adımlarımı hızlandırırım. ödüm kopar bir adam bana çiçek verecek diye. saçma ama öyle işte.
ya ben değiştim eskiye göre ya resimdeki kız bir yabancı bugünüme...
