Sık yaşadığımdır. Reddedilmezsem bir gariplik vardır. Alışınca o kadar üzmüyor. Ama hakkını yemeyeyim kimsenin. Hiçbiri aşağılayarak reddetmedi. Hepsine içimde sevgimle uzak kaldım. Birini reddedecekseniz de rica ediyorum kırmadan reddedin. Karşıdaki insanın tek umudu olabilirsiniz, güneşi olabilirsiniz. Siz onu aşağılarsanız ona bir daha güneş doğmayacak belki de. Kimsenin güneşi batmasın.
dünya ortalamasını bilmem ama türkiye'de yaşayan bir erkeğin bir kıza açıldığında %95 ihtimalle başına gelen olaydır. tabi sorabilirsiniz: birlikte olanlar %5'e mi giriyor, diye. hayır efendim. birlikte olan insanların ilişkisi zaman içerisinde öyle bir gelişiyor ki birinin ötekine açılmasına gerek kalmıyor. sadece var olan duruma bir ad koymak gerekiyor. kendi türdeşlerime şu nasihatlerde bulunmak isterim: maalesef doğa bizi dişinin peşinde koşan mağdur canlı rolüne sokmuştur. hayvanlarda da bu böyledir, erkekler sırnaşır, dişi istediğini seçer. o nedenle size karşı duygularından emin olmadığınız bir insan evladına açılacaksanız %95'lik dumur olma durumunu göze alın. sakın sırf güzel olduğu için yeşillenmeyin bir kıza, çünkü bu yaratıklar, girdikleri her ortamda sizin sürüyle emsallerinizin ilgi odağı olduğu için siz de onun gözünde o sürünün parçasından ibaret olacaksınız ve hep yaptığı şeyi yapıp reddedecektir sizi.
bir erkeğin yakışıklı olması ya da on numara bir kişiliğe sahip olması yeterli değildir kabul görmesi için; çünkü sanılanın aksine erkekler bu konuda daha duygusaldır. kadınlar kurnazdırlar bu hususta, mantık denen canavarı bütün heybetiyle kullanırlar, kendileri için en iyi, en rahat hayatı sağlayacağına inandığını seçer. para, güç, güven duygusu vs... açılmak, açılan tarafın zayıflığını ilan etmesidir maalesef. bu zayıflığın, bu zaafın ortaya konması karşı cins tarafından hemen cezalandırılır.
yeri gelmişken "reddedilmek, içinde tutmaktan iyidir"cilere de bir çift lafımız olmalı: öyle değildir yoldaşlar, açılmazsanız "acaba o da beni seviyor muydu" diye diye yer bitirirsiniz kendinizi, bunun adı pişmanlıktır. açılırsanız ve reddedilirseniz de azıcık gurur denen şeye de sahipseniz işte o zaman "neden söyledim ki şimdi" gibi yağmurda ıslanmış köpek modunda beddualar edersiniz kendinize . yani aslında insan hoşlandığı ya da aşık olduğu andan itibaren boğazına kadar boka batmıştır. açılmayın, derim. ortamı oluşturmaya çalışın, karşı tarafın niyeti varsa zaten belli eder ve iş kendiliğinden gelişir, baktınız ki o elektriği alamıyorsunuz, onu isteyen nefsinize lanet edip noktalayın ilişkiyi. çünkü reddedilmek insandan çok şey götürür. mesela çok gamsız değilseniz kendine güven duygusu, yaşama sevinci, kendine saygı gibi. zamanla pasifleştirir bu konularda insanı. sonuç itibarı ile sizi bu durumlara sürükleyen içinizdeki romantiği öldürürsünüz kendi ellerinizle, olgunlaşırsınız, kadınlardan nefret etme duygunuz güçlenir, hayatınızın kadınını seçerken samimi duygularınızı değil, öğrendiğiniz tuzakları kullanırsınız ve nihayetinde birisi o tuzağa düşer. böyle olmasa yaşı gelen insanların %95'i nasıl evlenirdi?
onur kırıcı bir tecrübedir. ama çok da kafaya takmamak lazım. her ilişkide üzüntüler yaşandığını hesaba katarsak bir takım üzüntülerden kurtulmuş olursunuz.
bedeninize gelen hasarlardan ve servetinizin kaybından başka, bir insanın size verebileceği en büyük acı reddetmektir. bu tehdit, susturulduğunuzda hissettiğiniz korkunun kaynağıdır.
çeşitli tipte reddedilmeler mevcuttur. en sık ve en net olarak görüleni "ergen reddi" olarak adlandırılmıştır, ancak sadece ergen grubuyla sınırlı değildir. varsayalım, tanıştığınız veya karşılaştığınız birisine karşı romantik bir ilgi duydunuz, ancak ondan karşılık alamadınız. belki de görünüşünüz, ırkınız, dininiz veya kişilik tarzınız sorundur. ya da belki, boyunuz çok kısa veya uzun, çok şişman veya zayıf, çok genç, çok yaşlı, çok akıllı, çok saldırgan, çok aptal veya çok edilgensiniz. bir insanın kafasında ideal eş olarak hayal ettiği kişiye tam olarak uyamayacağınıza göre sizdeki ilerlemeleri görmezden gelir ve size soğuk davranır.
bu sizin hatanız mı? elbette ki hayır! biri sizi öznel tercihleri ve zevkleri nedeniyle kabul etmiyor. bazıları elmalı tartı vişneli tarttan daha çok sever. bu, vişneli tartın istenmeyen bir şey olduğunu mu gösterir? romantik ilgiler sonsuz değişkenlik gösterir. eğer toplumun "iyi görünüşlü" diye tanımladığı özelliklerle kutsanmış bir "diş macunu reklamı yıldızı" tipinde bir kişiyseniz potansiyel flörtleri kendinize çekmeniz daha kolay olacaktır. ancak bu karşılıklı çekimin kalıcı bir sevgi ilişkisi haline dönüşmesi çok uzak görünmektedir. ve hatta, güzeller ve yakışıklılar da bazen reddedilmeyle baş etmek zorunda kalırlar. hiç kimse, herkes ve her karşılaştığı kişi tarafından beğenilmez.**
--spoiler--
reddedilmek... simdiye dek ne bir is muracaatindan, ne de bir kadindan red cevabi almadim. belki de bunun sebebi simdiye kadar ne bir is basvurusu icin ne de bir kadin icin teklifte bulunmadigimdandir. (: fakat bu parametrelerden biri tarafindan reddedilmek muhtemelen cokta koymazdi (birincisi icin emin degilim).. ama dostlarim, buyuklerim ve kucuklerim; siz hic bir ulke tarafindan reddedildiniz mi? alacagin olsun deutschland! iltica edecegim korkusuyla reddedilmisim. /: vatandisin dustugu bu ezik ve aciz durumdan memnun muyuz sn bakanlarim? 19'u ugurlu sayim olarak belirledigimden beri hep ayin 19'larinda kotu haber aldim. bugunden itibaren artik 19'cu degilim!
Türkiyede reddedilen erkeklerin maalesef neler yaptıklarını biliyoruz. Ezik egolarına ve olmayan özgüvenlerine bir darbe daha almaları sonucu cinayet işleyip kendilerine durumu yediremiyorlar. Reddedilmenin bir gün hepinizin başına geleceğini aklınıza sokun ve kimseye zarar vermeyin.
Olağandır.
Hayatta, hiç bir unsura saplanmadan, karşınızdakinin, evrenin, gidişatın seyrine ve döngüsüne saygılı olmak gerek.
Sen elmayı seviyorsun diye, elmanın seni sevme zorunluluğu olmaması mevzusu gibi.
herkesin reddetme hakkı olduğunu bilerek düşünsen de, yüzyüze görüşmenin farklı bir intiba olduğunu bilsen de, ilk görüşmeden sonra kibarca reddedilmek dahi insana koyan durum. o an, beni anlamadı, ya da beğenmedi ama, şu duruşumu, konuşmamı, tipimi vs beğenecek biri illa ki var şu hayatta, ama o karşıma çıkarmı ki diye strese girersin. ya da işte birinden red yiyince. yoksa o tip beğendiğin başka bir karşı cinste, seni reddecekmiydi diye düşünür tribe girersin. öz güven sorunu yaşayanlar için daha berbat durum bu. reddedilmek için bile harekete geçmek gerekir derim hep ama, insan bir şeyler hissettiği birine karşı, reddedilmek için açılmıyor sonuçta. beklentileri düşük tutmakta bir halta yaramıyor artık. bu tip konularda insan artık başarılı bir adım istiyor.
başıma gelmeyen olaydır. zaten 3-4 kez çıktım biriyle sadece adının konması lazımdı.
nadir de olsa reddedilen kişiden hoşlanmaya başlamak diye bir durum vardır ya kendim yaşamasam da tanık olmuşluğum vardır, allah kimsenin başına vermesin.
çağımızın erkekleri için sıradan bir vaka.
yaklaşık 18 kere falan reddedildim şu 3 yılda.
diğer kalan 5 kızlada hafiften bi muhabbet başladı ama sevgili aşamasına geçemeden yine sepetlendim.
eskiden basitti, içki alkol sigara yok, işi var temiz çoçuk, işi var çalışıyor.
zıbam bulurdun bir kız evlenirdin helalinden.
şimdi ise anca reddediliyorum. niyetim ciddi olmasına rağmen.
yalnız birde bakıyorsun nerede yavşak, köpek karı parası yiyip sikip atacak tipler var işte onlar hep el üstünde tutulur.
velasıl kelam, alışıyorum ama pes etmek yok. reddedile reddedile yolumuza devam edicez ya da oturup ağlayacağız. 1. seçenek daha makul.
