bir ülkede politikacıların çok konuşması hoş görülebilir ki politika konuşma sanatıdır ama asıl tehlike boş konuşmaların da sempatizanlık sebebiyle hoş görülmesidir.
türk halkının partiye değil de lidere oy verdiğini iyi bilen bir şahıs olmasından kaynaklanır. şimdi düşünelim ekonomiyle alakalı konuşma yapan kişinin ali babacan olması, papa ile konuşanın mehmet aydın olması, lübana gidecek askerlerle alakalı vecdi gönül'ün konuşması sizce bu şahsa oy veren insanların ne kadar umurundadır. çekilsin bakalım bu kişi çankayaya bu parti ne kadar oy alacak? bu şahısların siyaset yaptığı partiler dün yüzde kaç oy alabiliyorlardı seçim bölgelerinden? evet maalesef bu böyle devam edecektir çünkü sayın başbakanın yılların verdiği siyaset tecrübesi onu burlara getirenin halkın içinden geliyor olmasını bilmesi ve de partiyi yine kendisinin şahsen zirveye taşımış olmasıdır.
denilir ki; bir insan çok konuşuyorsa ya çok şey bildiğinden * ya da hiçbir şey bilmediğindendir **. işte bu çok konuşma meselesi de bu ikisinden biri. karar yüce ulusözlük ahalisinindir.
