ilk önce milliyetçi olmaktan gurur duyanlardır. Bak bu ilkinin örneğini vereyim.
Türk'üm ve vatanımı seviyorum. Ama asla ırkçı olmadım, olmam da inşallah.
Elhamdülillah müslümanım, başka dinlerden olmadığıma şükrediyorum. Fakat onlara da bakış açım belli ; yaradılanı sev yaratandan ötürü.
Şuna geleceğim, vatanı korumak şeref ve namustur. Vatana can feda.
Lâkin sikimsonik bir mevzuda kan akıtacak insanlaradır attığım taş.
Senin türk olman senin iraden dışında olmadı mı ? ya da müslüman olman ?
insanların rastgele büründüğü kimlikle övünmesi, ingilizin de ingiliz olduğu için övünmesi gerçeğini doğuracağı için ona da saygı göstermesi gerekir.
yazar burada ilginç bir noktaya değinmiş. aynı kanaatteyim.
ülkemizde milliyetçilik akımını benimseyen kişi sayısı, benimsemeyen kişi sayısından oldukça fazla. bu insanlar genellikle ülkemizi her ülkeden üstün görür, öyle de olması gerektiğini düşünür.*
çoğu milliyetçi türk, tarihte çatışma yaşanılan ülkeleri sevmez o ülkeleri hala düşman olarak görür. yunanistan, ermenistan gibi..
halbuki rastgele bir türk ana tarafından türkiye'de doğmuştur.
şimdi eğer yunanistan'da doğmuş olunsaydı o zamanda türkiye'yi sevmeyeceklerdir bu insanlar. öyle değil mi?
müslümanlığı ters göreceklerdi, hristiyanlığı benimseyeceklerdi. aynı şey herhangi başka bir millet içinde geçerlidir.
türk olarak veya fransız, ingiliz vs. doğmak tamamen bir tesadüftür ve bununla gurur duymak veya övünmek anlamsızdır.
gurur duyulacak şeyler, bir kişinin bir başkasının yapamadığı veya yapmakta güçlük çektiği şeyi başarmaktır.*
