askerde iken başladım ilk ezel izlemeye. zaten en büyük zevkimizdi ezel. normalde tv izleyen biri de değilimdir. ama işte askerlik. altın söz: "yapacak bir şey yok". askerlik yapanlar bilirler bu sözü. velhasıl geyiktir, zarttır zurttur derken 2 ay evvel askerlik bitti geldim. kim ne dese ramiz dayı diyormuş gibi oluyor. sanki duyduğum her şeyi ramiz dayı sesinden duyuyor gibiyim. ilk başlarda eğlenceli idi ama artık kayboldu eğlencesi. psikolojik rahatsızlık içerisindeyim. "yeğen" lafı duymak istemiyorum. eskiden sadece o lafı duyunca ramiz dayı musallat oluyordu, şimdi o lafa da gerek yok. çok kötüyüm sözlük. ezel bile izlemiyorum askerden geleli ve 2 ay oldu. geçmedi daha.
