izmirli kızlar vardı, üniversitede. genelde sting falan dinlerler, marjinalite yüksek yani. playlistleri meğerse arabesk doluymuş ve bütün şarkıları da ezberlemişler. bizde bunlar bizim kafadan diye arkadaş olmuşuz, takılıyoruz. hemen oradan ayrıldım, marjinallik bu değil böyle olmamalı diyerekten.
yolda yürürken kahtalı mıçı'dan le le sakine'yi söyleyerek az da olsa keyfim yerine geldi.
Zeki Müren-
Ben seni unutmak için sevmedim.
Gülmen ayrılık demekmiş bilmedim.
Bekledim sabah akşam yollarını.
Ölmek istedim.
Bir türlü ölmedim.
Aşk bu mu?
Sevda bu mu?
Hayat bu mu?
Kalp acı, dünya hüzün, göz yaş dolu.
rakı muhabbetini yarıda kesip kendisine eşlik ettiren şarkılardır. bırakırsın sohbet etmeyi kelimeleri de derdini o güzelim müzeyyen senar, zeki müren şarkıları ile anlatmaya başlarsın. kimseye etmem şikayet, yıldızlara baktırdım fallarda çıkmıyorsun gibi.
