Marketten poşet aşırmaya kadar giden bir tür takıntı, bu poşetler genelde annenin zoruyla alınır:
-jokerda geç sen poşetle hadi. e birazcık boş poşetlerden al evde lazım oluyor(kasiyerden en ufak bir çekinme yok ses tonunda)
+ya yok anne ,gerek yok evde vardı ben mavi dolabın arkasında gördüm.(arada utana sıkıla, titrek ses eşliğinde kasiyer kıza bakma)
-aman çekil tamam jokerda ben poşetlerim
baş önde, orada birazdan vuku bulacak rezilliği hisseden zamane genci jokerda, ordan hemen uzaklaşmak, hatta mümkünse o insanları bir daha görmemek üzre kaçmak ister, zira o poşete ihtiyaç duymayacak kadar asildir(!)
+peki o halde ben seni dışarıda bekliyorum.
gelecekte evinizin bi 'çöp ev' olacağının göstergesidir.bununla beraber, lazım olur diye, aldığının ürünlerin kablarının biriktirmekte başka bi hastalıktır.
Kağıt poşet biriktirmek bazılarında hastalıktır.
- bu güzelmiş kullanırım
- saklim lazım olur
- markası görünsün
diyip biriktirdikçe biriktirirler ve o poşetler hiçbir zaman kullanılmaz.
halacığımın yapdığı tasarruf ve değerlendirmeler.
+hala o poşetleri ne yapacaksın da biriktiriyorsun.
-köye gidince abime veriyorum bakkalda kullanıyor.*
market poşetleri çöp torbası olarak kullanılır.
mağaza poşetleri ise bir yere giderken kol çantanızın almadığı şeyleri koymak içindir.
bu nedenle biriktirmek abartıya kaçmamak şartıyla iyidir.
