Bir şehir yarattım düşümde,
içinde ağlayan çocuklar yoktu,
Sedef sedef Akmerkez koydum köşesine,
Donattım her bir bucağını McDonaldslar ile.
Bir sevgi yarattım hayalimde,
Ne gözyaşlarımda görüldü böylesi,
Ne Rock'n Coke'ta.
bush ta olsa böle ayıp konuşmamak lazım.
uzaylı da olsa insan insandır demek lazım.
ama ben seni mazur gördüm kadim dostum,
madem öfkelisin akibetine engel olmamak lazım...
başlarım postmodern şiir denemesine,
bu benim ilk denemem, herkesin dikkatine,
söyleyin bakalım, becerebilmiş miyim ?
beceremediysem söyleyin, batırayım kendime iğne.
saatimi aldım yüz yıl geriye
baktım değişmemiş aynı yerinde
korkmayın bu kadar, bişeycik olmaz
saat geriye alındı diye çağ kararmaz
bu kadar da saçma reklam yapılmaz
parise kaç demek, bush a tut demek lazım.
onlar kovalarken bize seyri alem lazım.
gülse birselin burnu gibi bi köprü yapıp
ikisini ordan geçirmek lazım...*
ben bu işi oldukça sevdim.
yazdığınız bu şiirleri ilgiyle izledim.
verdiğiniz mesajlar gerçekten ilgi çekici,
evi "lütfen böyle yazmaya devam edin" nidalarıyla inlettim.
o gelen nidalara selam ettim.
hiltonda insandır, dedim ama dinletemedim.
bushta küresel ısınmayla defolup gitse diye
şimdi düşündüm, bi güzel hayal ettim.
nedir bu postmodern şiir sevdası ?
bunları okurken düşünüyorum bazı bazı..
diyorum, acaba çok düşünüyor musunuz ?
şiir yazmaktan bıkıp usanmıyor musunuz ?
paris hilton kadar tas dussun kafaniza
bushun atom bombalari girsin koynunuza
niye bu kadar birden egresiflestim diye soracaksan
nedeni yok heyecan olur diye seyetim birden kusura kalma
post dedim, modern dedim,
sordum öğrendim...
dediler sacmala, daha cok sacmala
olmaz ben beceremem dedim...
dediler dene, ama saçmalıktan yana
eksik olmasın satırların acıma...
peki dedim, yaziyorum dedim...
ortaya karışık biraz da ishal halde...
bu satırları size hediye ettim...
