polyannacılık umuttur bilindiğinin aksine. umut; başarı-mutluluk-huzur-gibi yargıları, insanı insan yapan olguları bir arada tutan şeydir umut. bir zincirin tamir edilemez parçasıdır. başarı ; bir takım uğraşlar sonucunda kazanılmış haklı gururdur, kimi zaman bir çift tebrik cümleciği, kimi zaman bir öpücük, kimi zaman şükretmeyi öğrenmek, kimi zamansa ekonomik açıdan rahatlamaktır başarının ödülleri... mutluluk; yolunda giden şeylerle gitmeyen şeylerin kıyaslaması yapılması sonucunda iyi giden şeylerin fazla olması neticesinde ortaya çıkan durumdur... huzur; başarılı bir mutluluk yada mutlu bir başarı sonucunda kişinin içinde bulunan, hatta ve hatta bogazına tıkanan düğümcüklerin gitmesini saglar. umut ise bunların babasıdır, yola çıkmadan önce hepsinin ilk durağıdır, kim bilebilirdiki iki tane tel parçasının bugun dünyamızı aydınlatabileceğini, ama umutluydu edison çünkü başaracağını biliyordu, umutluydu edison çünkü mutlu olduğu uğraş için çaba harcıyordu, ve umutluydu edison çünkü başarsada başaramasada kendi umutlarına yaptığı yolculuk nedeniyle huzur bulacaktı. böyledir umut, kimisine göre acizlik, kimisine göre boşa harcanan vakittir, ama bana göre budur umut... kaybedebileceği pek birşey olmayan insanların en kıymetli hazinesidir...
psikoloji de (bkz: tatlı limon) adıyla da bilinen bir aşırı iyimserlik sendromudur. Hani yarısında su olan bardağa dolu demenin ötesinde tamamıyla dolu zannetmek gibi birşeydir hatta.
Kaçınılması gerekli bir yanılgıdır, çünkü bu sendromun sonu; durmaksızın ertelenen hüzünlerin önünde sonunda kendi aralarında birleşerek bünyeden toplu intikam almasıyla sonuçlanabilir. Kaldı ki bir hepresyon(daimi depresyon) vakası bu tür kümülatif sükut-u hayallerde rastlanması hiç de zor olmayan bir gerçekliktir.
