ilkokulda dördüncü sınıftaydım. eski sınıfımdan ayrılmıştım bazı sebeplerden, bikaç kişi toplayıp ordan burdan yeni sınıf kurmuşlardı. Ben de onlardan biriydim.
ilk günler de arkadaşım yoktu o sınıfta, ben de hep eski sınıfıma giderdim teneffüsleri. olur ya hoşlandığınız bi kız olmuştur her zaman, benim de olmuştu işte aşkı saç çekmek sandığım yıllarda..
bi teneffüs vakti oldu yine. sınıfımdan çıktım ki baktım o kız ağlıyor. gittim hemen yanına, sordum ne olduğunu cevap vermedi. biraz süslü bi kızdı o, belki de eksik bi şeyi vardı düşündüm. cebimde bi tane elli kuruş vardı "istersen alabilirsin." dedim.
yeteceğini düşündüm, elli kuruşun değil ilgimin. baş parmağımın ve işaret parmağımın ucuyla tuttuğum parayı tersledi ve sınıfına gitti.
sonra baktım bikaç oğlanla kantine gitmiş dönüyolar ellerinde tostla. içime nasıl oturdu be sözlük, o elli kuruş benim tost değil poğaça paramdı doğru ya..
kodumun banu alkan kılıklısı, ümit besen etti beni genç yaşımda.
