Neredeyse 2 ay boyunca her gün mütemadiyen "Vazgeçtim artık zaten tipsizin teki, hem beni takmayanı hiç takmam."diye gezdim ortalıkta. Sanki demek çok bir şey değiştirecekmiş gibi yaramadı işte düşünce gücü.
ne vazgeçebildim ne de karşısına çıkıp adam gibi söyleyebildim. Öyle işte çok zor sanki onu takmıyormuş gibi davranmak karşısında her gün.
Platonik aşktan vazgeçmek öyle kolay bir iki kelimeyle olacak iş değil, yine de bir klişe olan "Zaman her şeyin ilacıdır." kenarda dursun.
Hiç umut kalmadıgının farkına varmaktır. Murathan Mungan'ın sözünü getirir akıllara (bkz: bazı umutlar başka zamanlarındır.) Artık başka zamanlar için bile kalmamıştır o umut.
