hep yaptığım şey. platoniklikten çıkamıyorum. hani duygularımı belli etmek istesem bile platonik kalsın istiyorum ve belli edemiyorum. korktuğum için. sevilmekten korkuyorum. ama istiyorum da. ama istemiyorum da. çünkü sevmesini bilmiyorum. karşılıklı ilişkiler beni zorluyor. hani gerçi platoniğin beni seveceği de kesin değil lakin şu devirde çoğu kişi 'gönlümü eğlendireyim, vakit geçsin' modunda olduğundan da korkuyorum.
Karşınızda ki kişi sizi tanımasa da sizin onu hayalinizde yaşatmanız durumunur.. Sanki daha iyidir bu durum; çünkü bi insanın hayali gerçeğinden daha iyi olabiliyor bazen.
onda olmayan yanları hayal ederek oluşturmaktır.
birnevi onun asıl yanı buz iken, siz hayal kurarak onda olmayan güneşi oluşturursunuz, öyle de sanarız aslında.
Dünyanın en kötü şeyi olabilir. Ulan en kötüsü sen onu seviyor iken o bunu bilmiyor. Bi de eğer kankasıysan sana gelip ilişkilerini anlatır ve sende mal gibi izlersin.
çocukluğumda platonik kelimesinin bende "uçak-uçmak-gökyüzünde bulunmak" gibi anlamlar çağrıştırmasından dolayı platonik aşkı zihnimde "bir insanın birisini karşılıksız da olsa sevdiği için kalbinin uçacak kadar mutlulukla dolduğuydu"
Not: neden böyle bir çağrışımda bulundu bilmiyorum şimdi düşününce pilot kelimesi ile alakalı olabileceğini düşündüm.
Berbat bir şey. Allah kimseye vermesin. Lisede ergenlik yıllarımı travmatik bir şekilde geçirmeme sebep olmuş berbat bir şey.
Şu an fark ettim de ben aynı anda hem sevip hem de sevilmedim la. Hiç tamam olmamış yani, hep bir eksik. Neyse, olur bir gün belki. En Olmadı ahirette kavuştursun Allah.
Karşıdaki biliyor ve umurunda değilsen nereye açılacaksın? Aşk dilden gizlenir ama gözden asla. Göz göze geldiğin an " davetkâr bakışlar " yoksa ve sen açılırsan sonra üzülmezmisin kardeş?
" düşünmeden sevişmek hoşa gider, sonra ayrılırsın herşey boşa gider"
