yaşadığım aşktır hemde en derininden.
geriye dönüp baktığımda tebessüm ediyorum sadece...
bu aşkın bana verdiği en güzel karşılığı ise şiir yazmam oldu edebıyata merak sarmam oldu.
Ben bir tanesini hatırlıyorum platonik aşklarımdan. Sadece o. Silinmiş diğerleri aklımdan. Hayret verici olan eskileri beş on günde geçip giderlerdi hayatımdan. Onu unutamayalı ise tam bir yıl oldu. Bir yıldır yüzünü bile görmedim ama dün gibi hafızamda. Düşünemiyorum ondan başkasını, onu her hatırladığımda aklıma keşke yalnız olsaydık bir yerde fikri geliyor. Ne biliyim Büyükada, Bodrum veya... Evrenin başlangıcı da bitişi de o benim için. Karmakarışık denklemlerimin çözümü, hastalığımın tedavisi onu düşünmek sadece, onunla geçirdiğim hayali dakikalar tek gerçek belkide... Sadece yanımda olsun istiyorum bazen, bazense sadece düşüncelerimde olmasını istiyorum. Ne istersem isteyeyim gülümseyen o yüzünü görüyorum. Hemen kapatıyorum gözlerimi onunkileri daha net görebilmek için. Bütün evrenin ışığı onun gözlerine toplanmış paylaştıklarını kapayım istiyorum. Birdenbire bir eksik olduğunu farkediyorum. Sesini duyamıyorum.Neyseki aşık olmak için tek bir şey yetiyor insana. Tekrar karşılaşırsak sesini de isteyeceğim ondan, daha çok aşık olabilme için, verecektir mutlaka sesini hangi insan daha çok sevilmek istemez ki?
Gece gece insana bu duyguları yaşatan insanötesi duygu.
sevgili yari düşünürken karna giren pis faredir o kadar acımasızdır ki dandik bir romantik filmde dahi harekete geçer ilk önce midenizi kemirir yataklara düşersiniz acıyı çekersiniz her nefeste ölümünüz zaman alır , yavaş yavaş , acıyı hissede hissede sonra o pis fare , o acımasız fare beyninize girer ,kemirmez ama hep o sevgili yari düşünmenize ve her şeyden şüphe etmenizi sağlar. kafanızı fare değil , yine siz yavaş yavaş yersiniz kafayı acıyı çeke çeke ve günlerden bir gün olurya o düşündüğünüz sevgili yarinizle aşkı yaşamaya başladığınızda aslında aşkın o pis acıyı çekmek , sevgiliye ulaşamamak olduğunu anlarsınız.artık gözünüzde sevgilinin değeri yoktur.
bitmeyecek olandır. zira kavuşulamayana duyulan özlemdir aşkı ayakta tutan. çekilen acı sonucu mecburen takınacağınız melankolik ruh hali yakanıza yapıştı mı bir daha kurtulması zordur. tecrübeyle sabittir ki acı zamanla azalmakta, yaralar kabuk bağlamaktadır. ama hiçbir şey, yıllar sonra kim bilir nerede onu görme ihtimalinin kalbinizi alarmda tutma durumuna engel olamaz. tıpkı o an geldiğinde hızlanan kalp atışlarınıza engel olamayacağınız gibi.
4 gündür pençesine düştüğüm sandığım illet durum.sınıfa giriyorum gözlerim kırk kere tarıyo sınıfı.ha geldi ha gelecek bekle dur.sonra sınıfa girer amanın ondan sonrası tam bir fiyasko.hem bakmaya çalış,hem baktığını anlamasın diye kendini yırt,sonra da göz göze gel işte anladı ama dur o da bakıyo ama niye bakıyo diye kafanda bir sürü senaryo kur.içinden bi ses aman allahım evet o da seviyo işte yipuuuuu derken diğer taraf anladı işte anladı üühüüü...anlasın salak bıraksana ya.sende kurtul işte.
ama olmuyo işte...kurtulamıyosun.bu gece yatmadan önce gene onun yüzünü ve bana bakarken seni seviyorum diyişini hayal etcem.koridorun sonunda bana bakışını ve bir anda kayboluşunu gözümün önüne getircem.sonra yarın acaba görebilecek miyim diye yarını bekleyecem derken ömrüm gene beklemekle geçecek işte..
bekle..bekle....
idealize edilmiş aşktır. Kalkıp mağara duvarında gördüğün gölgeye aşık olursun, sonra o gölgeye anlam yükler, gölgenin yaşadığı hikâyeler yaratır, ona bir karakter yüklersin. işin son kısmı, o gölgenin kaynağıyla - ışık değil, aşık olduğun kişi - karşılaşıp, Platon' a bir dolu küfür etmektir.
eğer ortaokul-lise yıllarında yaşanıyorsa bu aşk hep hatırlanır. çoğunlukla da güzel hatırlanır. büyüdükçe platoniğin dışına çıkmaya başlar insan.ya da platonik olsa bile eskisi gibi senaryolar yazıp oynamaz insan. hayatında bir kez mutlaka platonik aşık olmalıdır insan.
"platon der ki, bir tek kadın vardır aslında. aslında platon demez bunu asla, ama bunu imâ ettiğine inanır "felsefeciler". neyse, tek bir kadın var ve diğer kadınlarıda bu kadına benzettiğin için seversin. onun belirli yönlerini gördüğün için beğenir evlenirsin. ama asla aklındakinin aynısını göremezsin, bulamazsın, bulsanda ulaşamazsın, çünkü zaten bulamazsın. bulduğunda ulaşamadığına bu ismi verirde, "platonik aşk" dersin. platonik aşk, platon vari yaşadığın aşktır. yani ulaşamayacağın, dokunamayacağın koklayamayacağın bir aşktır. bir çiçek görürsün, ama sadece onunla yetinip boş boş bakarsın mika bir duvarın arkasından. nitekim duvarı yıkamadıkça sadece bir imgedir senin için. bu yüzden ulaşabildiklerin arasından ona en benzeyeni seçersin. misal komünizm bir ideadır, ve bir komünist platonik bir şekilde inanır ulaşmaya çalıştığı topluma ve yönetim şekline."
çok uzun zamandır bekliyorum seni. gelmeyecek diyenlere aldırmadan, umutla.
umudumu kaybetmedim seni beklerken. olan onca şeye rağmen. yalan söylemeyeceğim sana, bir zaman korktumda
hiç gelmeyeceğinden ve hatalar yaptım bu sebebten. hatta sen sandım bazılarını, sana benzettim sabun köpüğü aşkları ama bir şekilde öğrendim sen olmadıklarını...
ah ! etmesinler bana, suçlu aramasınlar. kaşıkçı elmasını ararken , cama kristal muammelesi yapan benim, hata
bende. bazıları beni kırdı bu dikenli yolda bazılarını ise ben. haklarını helal etsinler, başka bir şey istemem
onlardan...
bunca zamandan sonra anladım ki, bu hayatta herkes için tek bir doğru var, o da doğduğunda anlına yazılan isim. diğerleri
zaman zaman doğru gelse de sana. aslında noktana giden yolda birer virgül...
o kadar çok şey oldu ki seni beklerken... bana çok şey öğretti bu hayat. en başta elindekinin kıymetini bilmeyi, keşke
dememeyi... hatasız mıyım ? peki, haşa !!! elbette yapıyorum hata ama düzeltmesini öğrendim hatalarımı...
ama bilseydim geleceğini beklerdim usulca bir kenarda seni, bilseydim nefes alacağımı, hiç boğuluyormuş gibi hissetmezdim
kendimi... alacağım nefesi düşünüp sahte oksijenlerenden medet ummazdım bu garip hayatta...
bilseydim geleceğini , beklerdim camda yağan yağmurlara aldırmadan, annesini bekleyen bir çocuk gibi...
nefes alırken boğazına bir şeyin takılmasına benzer.nefes alırsın ama diğer nefeslerden farklıdır. hem sevinç verir hem de acı.
karşılıksız sevmekte buna benzer.
yüreğindeki korla yanarsın.sen onu düşünür ve onu kalbinde doya doya hissederken o da bir başkasını seviyordur büyük bir ihtimalle.
tüm acı ve ızdıraplarına rağmen seversin...
senin olmayacağını bile bile...
