öyle iğrenç bir sendromdur ki öğrenci olmayan, işsiz güçsüz birisini bile etkisine alır.
çalışanlar için: sabah kalk. hazırlan. tonla yol çek. üffff ulan sevmiyorum yaa, şu mesaiyi alıştıra alıştıra başlatsalar olmaz mı mnkyyim? zank diye tatilden işe olmuyor yaa!
öğrenciler için: pazar gecesi duş alımı ve erken yatış ile başlar ve pazartesi ilk derste uyumak sureti ile biter.
işsiz güçsüz için: ulan yarın herksin bir işi var. adamlar pazartesi sendromu dahi yaşıyor. acaba nasıl bir duygu? (burada kurbanımız bilmeden pazartesi sendromu yaşar)
-fuat abi hayırdır
sendromdayım baba ya
-ne sendromu abi bu
pazartesi sendromu
-iyide abi sen çalışmıyorsun işsizsin
yok be oğlum ilkokul yıllarından bilinç altıma işlemiş pazar geceleri bir kırgınlık çöküyor işte cuma geceleride çok mutlu oluyorum
-anlıyorum abi
sabah başlar etkileri,
vücutta bir ağırlık,
göz kapaklarında bir hantallık,
kapanınca açılmak istemeyen tutum o kapaklarda,
klozetin kapağını açıp oturmak başka hertürlü kapağı kapalı tutmak,
susma eğilimi,
sinirlenme eğilimi fakat elini dahi kaldıramama, ağzını açamama,
stand by düğmesine basılmış tv gibi etkisiz tepkisiz olma,
bir şok dalgasıyla kendine getirilesi insan modu...
gün içinde geçecektir dert etmemek lazım.
bahar yorgunluğu gibi insan psikolojisinin derinlerine inmiş bir sıkıntı yumağıdır. çalışanların özellikle tatil sonrası rehavetin etkisiyle bir tür gevşemenin vücuda hakim olması bir nebze sıkıntı kaynağıdır. üstelik hafta başlarının yoğunluğu, hızlılığının getirmiş olduğu karmaşa bu vücudun gevşeyişine aman vermez. ve vücut ağırdan alırken işler pek ağırdan almaz. böylece sıkıntı da beraberinde gelir. bugün içinde yapılan muhasebe işlemlerinin tekrardan gözden geçirilmesi kontrol mekanizmasını canlı tutabilmek lazımdır, gereklidir.
hafta sonu gezmişsin yahut evde tembellik yapmışsın akabinde ertesi gün kendini bir yığın prosüdürün kocamanca işlerin arasında buluyorsun ne kadar kötü değil mi x'in durumu. halbuki ballandıra ballandıra hafta sonunu anlatacaktı dostlara. işte şehir yaşamı ve çalışma sendromu... biter mi bitmez bitmez...
birçok insanın yaşadığını söylediği hafif çaplı iş veya öğrencilik depresyonu.
keyifli bir haftasonundan iş temposuna makas değiştirirken oluşan, endişeyle karışık durum. aslında birazcık iş yapınca hemencecik geçiyor. zaman zaman bu kadar büyütülmesine anlam veremiyorum.
bence salı sendromu daha pistir. kararsızdır. sallanır durur.
isviçreli bilim adamlarının yapmış oldukları son araştırma sonuçlarına göre, kişinin pazartesi sendromunu yaşaması için bazı şartlar gerekli imiş. bu şartlarının şiddeti de çok önemliymiş efenim.
şöyle ki; er kişi eğer cumartesi günü tam gün çalışıyor ise sendromun şiddeti çalışmayanlara göre daha az, yarım gün çalışıyor ise biraz daha şiddetli, eğer hiç çalışmıyorsa şiddet kat sayısı tavan seviyesinde, bazı vakalarda allah korusun "koma" diye tabir edilen boyutlara ulaşabiliyor imiş. abartmıyorum efenim, ben bizim isviçrelilerin yalancısıyım.
haftasonunu yatarak geçiren kişide görülen sendrom. genelde işe veya okula gitmek istemez insan. hatta bunun için psikolojik olarak hasta bile olur. (bkz: psikolojik hasta olmak) eğer haftasonu koşuşturmayla geçmişse insanda sendrom yaşayacak güç bile kalmaz. hatta pazartesi olsa da dinlensek diyerek pazartesiyi iple çeker.
çok küçükken mavi ay** dizisinin jenerik müziği ile başlayan ve diziden sonra yatılıp sabah okula gidilmesi gerçeğinin yaşattığı sendrom.uyumak istemeyen bünyenin aklı hep televizyonda kaldığı için televizyondan gelen her sese karşı hasastır kulaklar.geç saatlere kadar yatakta dönen ama uyuyamayan tip alacakaranlık kuşağı'nın veya freddy'nin kabusu'nun başlaması ile sinir bozucu bir uyuma isteği,uykusuzluk,televizyonda aklın kalması,ertesi gün okulun olması gibi düşüncelerle tetiklenen sendrom.daha sonra bu sendrom star tv deki parliament cinema club jenerik müziği ile devam etmiştir.dna lara işlendiğinden büyük ihtimal gelecek nesillere de aktaracağımız takıntıdır.günümüzde okulun yerini ofis almıştır.
