Benimki daha ileri bir sendroma ulasti. Sabah sendromu.. uyanmak bir iskence sonsuza kadar uyumak istiyorum. Ama bazen kabus goruyorum o da kotu oluyor. Bilmiyorum ki hayat iste boyle geciyor. Cocuklugumu ozledim de diyemem o da igrencti. Yani ozledigim bir donemim yok gibi hepsi bir garipti. Ama karnimiz toktu cok sukur tabi. Neyse konu dagildi kactim.
insanın tek izin günü pazar olunca; o güne her şeyi sığdırmak istiyor.
biraz uyuyayım, temizlik yapayım, gezeyim de, hiç görüşemiyoruzcu arkadaşların gönlünü yapayım... derken pazartesi gününe yorgun ve bitmiş bir şekilde başlayınca sendrom da kaçınılmaz oluyor.
bugün zirvesinde olduğum sendromdur.
sabah kaltim %66 şarj saat 7.30 otobüs 7.40 ta otobüse yetişirim derken pasomda para olmadığını farkettim böyle bi sendrom işte.
