bu çocuğun yanında bir de babası vardır. ama baba pazarda anneden 2 metre ötede ilerleme geleneğini bi türlü bozamadığından, çocuğun kaybolduğunun farkına bile varmamıştır. zavallı küçük, tezgahın birinden araklayıp ağzına attığı kuru fasulyesiyle baş başa kalmışken, birden iki tane teyzenin tepesinde dikildiğini farkeder. kadınlar bitmek bilmeyen sorularını sıralamaya başlar.
+senin adın ne yavrum?
+nerde oturuyosun hım? göster bakalım.
+annenin adı ne?
+baban nerde çalışıyor?
...
küçük bi taraftan olan bitenin farkına varmaya çalışıp annesini arar gözlerle etrafına bakınırken, bi taraftan da konuşulan dili çözmeye çalışır. aslında adın ne sorusunun cevabını biliyordur. ama fasulye öyle bir şişmiştir ki konuşmasına imkan vermemektedir. kadınlardan yaşlıca olanı küçüğü öylesine sahiplenmiştir ki elini sımsıkı tutar ve bilinmeyen bir yere doğru yol almaya başlarlar. küçük ağlamaktan tanınmayacak bir hale gelmiş, artık dayanamayıp ağzından çıkardığı biricik fasulyesinin ardından çığlığı basmış, civardaki zabıtaları başına toplamıştır. yaşlıca olan teyze, başta olayı anlatmak istememiş ama artık dayanılmaz hale gelen ciyaklama ve viyaklama sesleri, küçüğü kendi elleri ile zabıtaya teslim ettirmiştir. teyze ardına bakmadan olay mahallinden uzaklaşmış ve bir daha hiç görülmemiştir. zabıtalar, küçükle, pazarın her yerini dolaşmış ve anne-babaya sağ salim ulaşmasını sağlamıştır. bu olay anneye ders olmuş uzunca bir süre evde bile peşi sıra koşuşturup durmuştur küçüğün.
