hepimizin çocukluk dönemine denk gelen pazartesi sendromunu bize küçücük yaşlarımızda öğreten hatta kafamıza kazıyan pazar ritüeelleridir.
- pazartesi günü 4. saate tekabül eden din kültürü dersinde okumak üzere zorunlu olarak ezberlenmesi gereken bilmemne suresi.
- annemin elindeki buharsız ütünün okul eteğine/önlüğüne değdiği anki kokusu
- çantaya ders programına göre kitapları koymak
- bizimkiler dizisi
öğlenleri voltran, uçan kaz aşkı ile yanıp tutuşurken " pazar konseri " izlemek/ dinlemek.
bu arada yapılan bir araştırmaya göre pazar konseri yayınlandığı saatlerde türkiye' de elektrik tüketimi hayli düşüyormuş, bunu araştıran zamanın yetkilileri halkın " pazar konseri " saatinde televizyonlarını kapadıklarını bu yüzden elektrik tüketiminin düştüğünü keşfetmişler. bunu biryerde okumuştum, haylide mantıklı gelmişti.
babamdır pazar günleri. Birlikte izlenen trt'deki sirkler. Trapezcileri ağzı açık izleyip, "çok kolay ben de yaparım" demelerim. Bizimkilerin bana güiüşü. Babamla kahvaltıdır pazar günleri, babamla izlenen westernler, ikinci lig maçları. Tutmayan spor loto kuponumuzdur pazar günü. Babamın çalıştırdığı matematiktir. Babamın kapanmayan serçe parmağıdır pazar günleri, bize uçurtma yaparken kamıştan kayan bıçağın kestiği. Erken kalkıp hafta boyu özenle bozduğumuz bisikleti tamir edişidir, temizleyişidir. Bahçenin sulanışı, bazen bir ağacın budanışı, bazen odun kırmak bazen, toprağı bellemek, bazen evdeki tamirat sesi, sabahına çıkılıp toplanan incir bazense... Babamdır pazar günleri, geri kalan altı güne işleyen annem gibi.
