fi tarihinde üniversite 2 ya da 3'teyim. liseden beri devam eden bi manita durumumuz var. (bkz: #28341138) aynı kişiden bahsediyorum. bi gün boktan bi sebeple kavga ettik. üç gün boyunca haber alamadım, çok da üstüne düşmüyorum. arar nasılsa diyorum eski kavgalardan edindiğim tecrübeyle.
aramadı. ayrı şehirlerdeyiz, mesafelere meydan okuyacağız güya. ayda bir ya görüyorum ya görmüyorum zaten.
ben de o ara pavyon bozması bi kafede çalışıyorum. tek fark alkol yerine çay var. garson kızlardan birini masaya ayarlasana koçum diyen bi adam vardı. bi de cebime para sıkıştırdı pezevenk. adam içmiş gelmiş, hallettik sonra mevzuyu.
neyse işte manitanın doğum günü önümüzdeki ay. günlük aldığım paradan bi paket sigara alıp kenara koyuyorum parayı, haricinde tek kuruşuna dokunmuyorum. günlerdir haber alamadığımdan ne adamakıllı çalışabiliyorum, ne okula odaklanabiliyorum.
kafam atıyor üçüncü gün sonunda, iş çıkışı doğruca otogara gidiyorum. otobüste de arıyorum açmıyor, iyice kafayı yiyiyorum.
velhasıl iniyorum otobüsten. gecenin körü, göt donduran ankara soğuğu. ne kalacak yerim var, ne sevdiceğimden bir haber.
geldim diyorum, kızılay'dayım. inanmıyor olsa gerek cevap vermiyor. ulan diyorum, sikerim böyle işi. gidiyorum cebeci'ye, giriyorum kaderim gazinosu'na.
dışarıda yaşanan vukuatı fırsat bilip giriyorum içeri. yanıma bi kons oturuyor, donatıyorlar masayı. kons abla işin kaşarlılarından. o içtikçe ben de içiyorum. 1 saat kadar böyle geçiyor. sonra kaç saattir orada olduğumu hatırlayamadığım bir sarhoşlukta kons abla gitmiş garson ''hesap abi'' diyor.
o hesap ne diyorum içimden, toy gördüler sikecekler belli. allahtan diyorum para var, cebe uzanıyorum. cüzdanı açıyorum 40 lira. olmaz diyorum, konsu arıyor gözlerim. olay çıkartacak gibi oluyorum, önce bi iki tokat atıp cüzdanı alıp karga tulumba atıyorlar dışarı. yarın getir parayı, al cüzdanı kimliği diyorlar.
ankara'nın göt donduran soğuğunda yarı uyur yarı uyanık bankta geçiriyorum geceyi. cepte metelik yok.
velhasıl cüzdanı, 40tl'yi, banka kartlarımı ve haysiyetimi pavyonda bıraktığım geceyi sabah ediyorum.
ertesi gece, ulaştığım arkadaşlardan topladığım parayı pavyondaki yarma ve onda duran cüzdanım eşliğinde çekiyorum.
doğruca otogara gidip otobüse biniyorum. metelik kalmıyor yine. aklıma ilk olarak kafeye gitmek geliyor. adam kovuldun diyor, habersizce gelmemek de ne demek! evime gidiyorum. geçirdiğim en boktan iki günün ardından radyoyu açıyorum. sevgilim mesaj atıyor o ara tesadüfen. cevap vermiyorum. tülay özer benim için söylüyor;
