henüz ufaktık, çocuktuk. 80 li 90 lı yıllar. Hepimiz bayram harçlıklarımızı aldıktan sonra mahallenin bakkalına koşar, ne kadar torpil varsa toplardık.
Kimi zaman hayvanları korkutmak kimi zaman ev ahalisini, arkadaşı korkutmak için patlattık torpillerimizi.
Ama şimdi durum tam tersi. Okuduk, çalıştık, gecemiz gündüzümüze girdi. Uykusuz kaldık, kafein bağımlısı olduk. işimizi elde etmek için tutkuyla çalıştık. Ve mezun olduk. iş görüşmesine gittik. özgeçmişimiz sağlamdı, okulu dereceyle bitirmiştik. Fakat mülakatı sen değil de torpilli birinin geçip iş sahibi olduğunu öğrendiğimizde anlamıştık küçükken patlattığımız torpillerin dötümüze girdiğini.
