bazı psikologlara göre manevi eksiklikleri gidermek için başvurulan bir araç olan para, tam bir mutluluk kaynağı olmasa da kısmen ve geçici mutluluk sağlayan bir araçtır.
huzuru ya da mutluluğu satın alabilecekseniz neden olmasın? Ben hiç böyle bir alışveriş görmedim, tezgahın arka tarafındaki çürükleri hesaba katamıyor para!!!
Parası olan bir insan örneğin bir şirketin patronu, işini çok iyi yapan çalışanlarına bırakıp istediğinde gidip ailesi ile veya hobileriyle vakit geçirebilir. işler öyle veya böyle yürür. Parasıyla aslında zamanı satın alır. Böylece mutlu olur. Para kazanmak için zamanımızın çoğunu çalışırken geçirir dururuz ve mutlu olmak için kendimize zamanlar yaratamayız çoğu zaman.
Hangi araştırma olduğunu unuttum ancak bir yerde okumuştum. Çok para mutluluk getirmiyor. Ancak parasızlık mutsuzluk getiriyor. Ne yaparsan yap, parasız kalmamaya çalış.
Bana getirir, onu biliyorum. Çok param olsa yapmak istediğim herseyi yaparım ve bu beni daha mutlu yapar. Mutluluğu sadece ikili insan ilişkilerine bağlamadığınız sürece, para insanı gayet mutlu eder.
Getirir. Aile ilişkinizin bile düzgünce işlemesinde önemli rol oynar bu meret. Para getirmiyorsan sen bir hiçsindir. Kahredici ve iğneliyi bakışlar daima üzerinde olur. Manevi Önemin yoktur.
mutluluk bizzat bir tür doyumdur, para da pek çok doyum şekline ulaşmanızı sağladığına göre getirir.
fakat "paranın mutluluk getirmesi" ile "parayla mutluluk olması" bence farklı kavramlar. yapılan araştırmalar mutluluk düzeyi yüksek ülkelerin, daha çok fakir ülke sayılabilecek kriterlerde olduğunu ortaya koymuştur mesela.
Mutluluk,aslında sahte mutluluk ve gerçek mutluluk olarak ikiye ayrılır. Farabi'ye göre gerçek mutluluğu yaratan şey düşünsel eylemler ve erdemli davranışlardır. Onun felsefesinde Zenginlik,şan,şöhret gibi şeyler ise sahte mutluluk oluşturan şeylerdir. Ben bu düşünceye bir noktaya kadar katılıyorum ki o nokta da müreffeh yaşam için gerekli olan sınırdır.
insan,hayatta kalmaya odaklanmış bir varlık olduğundan ötürü gereksinimlerini karşılayabilmek için paraya ihtiyaç duyar. Bu paranın miktarı sadece temel ihtiyaçlarını bile zar zor karşılayacağı bir düzeyde ise ve üstelik bu parayı edinirken harcadığı emek de çok fazlaysa böyle bir insan ruhunu ve bedenini satmış insandır. Dolayısıyla düşünsel eylem gerçekleştiremez,erdem sahibi ve mutlu olamaz.
Para çok fazla olduğunda ise insanoğlunun doyumsuz yapısı onu sürekli bu parayı katlamaya ve daha zengin olmaya yönlendirir ve bu kişiler de bütün düşünümlerini daha para kazanmak üzere inşaa edeceğinden yine bunlar da bence erdemli bir hayat yaşayamazlar.
Ancak araştırmalarını devam ettirebilecek,kendisine ve ailesine bakabilecek ve zaman ayırabilecek olan insan zihnini varoluşu sorgulamaya ve erdemli bir hayat sürmeye yönlendirebilecektir. Nitekim dünyayı bilimsel açıdan geliştiren pek çok icat ve keşif
fabrika sahipleri ve aşırı zengin insanlar tarafından değil,zihinsel ve duygusal açıdan elit olan pek çoğu orta halli ama üst sınıflarla da iletişim halindeki bireyler tarafından gün yüzüne çıkarılmıştır.
Sonuç olarak para çok gerekli olsa da salt mutluluk da değildir diye düşünüyorum.
