papağan gibi konuşan insanlarsa kasıt doğru önermedir. devamlı babacım babacım diyen bir insan sinir bozucu olmaz da ne olur. bildiğim tek papağanı örnek verdim. hani bizimkiler dizisinde, cafer'in papağanı. gerçi o da konuşmasın! ne o: babacım babacım.
duruma göre doğru duruma göre yanlış bir önermedir.haksızlık anında susmak ancak korkakların işi olup;hassas bir konuda vıdı vıdı konuşmak da çenesi düşüklerin işi olmaktadır.özellikle arkadaşlık,dostluk,sevgi gibi konularda çok konuşmamak çok daha iyi olur.ama ülke elden giderken susmak da tamamıyla korkaklık olur.
tamamen yanlış önermedir. ben sustukça sen sustukça demesi gelir insanın içinden... ayrıca kişisel görüşüm çok konuşandan değil, az konuşandan zarar gelir...çok konuşanın kötülük düşünecek vakti olmaz...
neden susar ki insan? bile bile susmak ne kadar acı verir insana? insan susmalı mıdır bazen? hiç susmamak susmaktan daha mı iyidir? yoksa susmamak mıdır insanı galip eden? susmazsa insan susmak zorunda kalır mı hiç? susmamalı insan ve susuyorsa ki susmadığı an gelecektir zamanı gelince. işte o zaman susandır susmamayı öğrenen...
gerektigi yerde konusan, bazen uc dinleyip hic konusmayan akilli ve bilgili insandir. bildikleriyle veya aklıyla insanlara, gereksiz yerlerde ve durumlarda hava atmaya çalışmazlar. süper insanlardır. valla.
