Valla babannemin canı çekti, o da nasıl oldu bilemiyoruz. Kadın hayatında m ile başlayan meyve yememiş(muz dahil) reklamda mango görünce, canım çekti dedi. Gittim soruşturdum bu mango nerelerde bulunur diye ama kimse bilemedi, bizim mahalle komple fakir zaten. Manava girip, amca mango var mı diye sordum, adam soruyu idrak etmek için 20 dakika dünyadan koptu sonra işi gücü bırakıp update olmaya gitti.
Neyse en son bir tane markette buldum, yavrum yazık kimse almadığı için kavunların yanında boynunu bükmüş bekliyor. Hafiften de sararmış, tabi üzüm üzüme baka baka, mango kavunla yata yata sararırmış. Neyse aldım kasiyere yaklaştım, günahımız ne dedim, ben bilmem allah bilir diyince olayı açıklığa kavuşturdum. Üzerinde fiyatı yoktu, o kadar ümidi kesmişler. Kasiyer kız 30 lira olduğunu söyleyince küçük çaplı kalp spazmı geçirdim, hemen ardından ama bu çürümeye yüz tutmuş o yüzden hediyemiz olsun dedi. Hatta market sahibi gelip elimi sıktı, bir tane getirtmiştik onu da siz farkettiniz falan filan deyip yolladılar beni. Eve gelince babannemin kucağına bırakıp, hadi yine iyisin torunun buldu getirdi diye ukala bir tavırla söyleyip odama geçtim. Biraz sonra baktım bu mangoyu çöpe atmış, dedim niye yemedin! Babannem hışımla üzerime gelip, çürümüş kavunu mango diye yutturmaya utanmıyor musun! Dedi. Kendimi tutamayıp, ulan sanki dedemin evinde mango yiyordun! Diye çıkıştım.
neyseki Bir süre sonra, 100 gram yeşil zeytin aldım olay tatlıya bağlandı..
