seni özledim anne demenin zor gelmesidir bazen. incinecektir yüreği, kendi özlemini bırakıp sizin özlemini düşünecektir gece yatağına girdiğinde, sessizce ağlayacaktır belki. dilinizin ucuna kadar gelir, sonra tek tek yutulur o kelimeler. o her seni özledim dediğinde bende demek ister yürek, ama korkar hissettirmekten bile.
karşılıklı yaşanan ve hissedilen bir değer bir anlam varsa eğer bunu daha da pekiştirir. sizin için anlamlı olan değerli olan özlenir zaten, söylenir hemde haykıra haykıra. yersizdir korkmak, gerek yoktur asla.
karşı taraftan alınacak tepkiden korkmamak lazımdır. zira özledim diyebilmek son derece insancıl ve gerekli bir eylemdir. ha karşı tarafın vereceği "bana ne lan" tepkisi ise onun odunluğudur.
özlem içinde barındırdığı his dolayısıyla güzel bir duygudur.
sevgi yoksa özlem olmaz.
sevgi paylaşılmalıdır. o zaman özleminizi de paylaşın.
anne baba kardeş sevgili kim olursa olsun, o size söyleyemesede siz içinizde tutmayın özlediğinizi...
herkesın yasadıgıyla paralel olarak degısebılen bı durumdur. tabıkı ozlemlerin olmus ve soylemıssındır zamanında. hayat daha sonra herseyın ilk zamanlardakı gıbı saf bı ozlemden ıbaret olmadıgını gosterır. ve istesende soyleyemezsın bılırsın kı soyledıgınde sadece ego durumu yasanacaktır ve gerek yoktur karsı tarafa bunu yasatmaya içinde patlasın daha iyidir.
insan ana babasının yanındayken daha da bir zorlanır bu 2 kelimeyi bir araya getirmeye.. hic de utanılacak bir şey olmamakla beraber aşık olanı mest eder.. romantizm yaşaması acısından sürekli söylenmesi dogru bir yaklasımdır.. ve tabiki Duygusal erkek - yumuşak erkek benzetmesi insanoglu tarafından adice dile getirildigi icin insan korkmaktadır , aşılması gereken durumdur..
