ne yazık ki şu an velet olan neslin ve ondan sonrakilerin tadamayacağı ulvi eylem..onlar maalesef ki göt gibi tek başlarına bilmem kaç kombo çekecekler ryu'yla ama neye yarar kolu yarım çevrip 'offfff nası koydum' demedikten sonra..isterse 10 boyutlu olsun yeni neslin oyunları bana tek jetonla ilerlemeli oyunlarda ölmemek için salgıladığım adrenalini salgılattırabilir mi?? mutluluk hormonundan hiç bahsetmiyorum dikkat ettiyseniz..
kıç , pc ve bir çift elden müteşekkil şimdiki veletlerin oyun alemi..oysa atari salonlarında hırs , rekabet , game overolma korkusu , sizi izleyenlerin size yüklediği misyon , yarın sınıfta muhabbetinin geçecek ve aslı'nın bu muhabbetleri duyacak olması endişesi , 'babam atari salonunu basıp götümü siker mi acaba?' diye sürekli salonun kapısına bakma ve bunun korkusu kısaca bir duygu silsilesi..hem de bir jeton fiyatına..şimdikiler binlerce dolay *bayılıyorlar bir bilgisayara..neymiş 'daha gerçekçiymiş'..hassittir lan..jetonu delip , delikten ip geçirmekten , atari salonu sahibi muzaffer abiye yakalanıp dayak yemekten daha gerçek ne olabilir? üstelik bu da bir jeton fiyatına..
nasıl ki meslek hayatına atılan kalifiye olmayan bir eleman direkt olarak müdür olamıyorsa atari salonlarından geçmeyen veletlerde bilgisayar oyunlarında başarılı olamazlar..staj..
80 ve 90 yıllarda yaşamanın ayrıcalıklarından biri daha.
Tek jetonla 2 kişi oyunlarını da unutmamak lazım.kalan son jetonu arkadaşına acıyarak bu oyuna atmak ve atari gününü dostça bitirmek ne güsel bir duygudur.
street fighter 2 alpha yı bitiren abileri izlemek ve onlara saygı duymak, ilerleyen yıllarda bu oyunu kendimiz bitirip yanımızda bizi izleyen veletlere bakıp eski günleri yad etmek.hey gidi günler demek.özlem demek.hayıflanmak demek.iç geçirmek demek.
