En başta şunu sorgulamak istiyorum saygıdeğer okuyucular, yaşlılara neden yer veriyoruz ki? Onlar değil mi bütün gün kıç üstü oturup sefa süren? Onlar değil mi bütün gün kendisine torunları tarafından muntazaman hizmet edilen? istisnaları geçersek bence otobüste yaşlılara yer vermek çok saçma. Gerçekten bak, ben onların öyle ayakta durduklarında kendilerinden geçtiklerine, bi tuhaf olduklarına falan inanmıyorum. Gayet enerjikler abi. Yorulan biziz aslında bak, yemin ediyorum biz daha fazla yoruluyoruz ayakta. Okuluydu bilmem nesiydi bunlar bitiriyor bizi.
Şimdi diyeceksin ki "be adam, iki büklüm kadın ayakta duramıyor, insafsız mısın sen?", dediğim gibi, istisnaları geçelim. Bu kişilerin büyük bir kısmı enerjik abi, gözümüz görüyor yani. Hele çarşaflarıyla falan ordan oraya zıplayan kadınların otobüs içerisinde kendilerini acındırma hareketleri yok mu, tav oluyorum aga. Mal mal şeyler.
Ben vermiyorum çok istisnai bir durum olmadıkça. Yer vermiyorum, şeyolmasın aman. Ancak bazıları var ki, göz bebeğinin içine bakıyor, adeta arzuluyor o koltuğu, kalk diyor gözleriyle. işte onlara direnmek için de birkaç yöntem var. Paylaşayım, sizler için.
1. Uyuyor gibi yapmak: En revaçta olan tekniklerden biridir. Herkesin yapabileceği türden bir şey olduğu için en sık kullanılandır. Genelde tutar, yerinizi kaptırmazsınız. Ancak büyük bi olasılıkla yer vermediğiniz kişi taklit yaptığınızı anlar. Güzel bir durum değildir, pis bakışmalar yaşanır falan, geçer sonra. Sadece göz göze gelmemeye çalışın, çok pis eziyor.
2. Ağrım var tribi: Bu da kullanışlıdır ama her zaman yemeyebilir. Zaten bu genelde son silah olarak kullanılır. Çünkü bunu söyleyebilmek için kişinin size gelip "Yer verir misiniz?" gibi bir istekte bulunması gerekir. Bunu yapabilen yaşlı sayısı da az değildir ama yine de pek gerek duyulmaz. Farzedelim ki oldu, "ya halı saha maçı yaptık da, dizim sakatlandı, kötü durumdayım, hmfs" yeterli olacaktır. Arkalarını dönüp giderler.
3. Elde torba, çanta, mont gibi şeyler bulundurmak: En sevdiğim. karşıdakini en çaresiz bırakan teknik bu. Geliyor böyle, süzüyor seni, bakıyor elde çanta poşet falan, "öf be, bunu kaldırmak ayıp olur şimdi, başka bir ava odaklanayım, ou sarışın çocuk geliyorum" havası uyandırıyorsunuz onda, defoluyor. Ama bu dediğimiz şeylerde sürekli taşınmıyor ki elde.. Dert.
4. Ölü taklidi yapmak: Çoğunu sindiriyor, deneyin en azından bir kere. Fantezi.
5. Yer verin: Bak bu ilginç, dinle. O istemeden siz yer verin, ilk tepkileri şey oluyor; "ah be oğlum zahmet etmeseydin". Bunun akabinde şey deyin; "neyse teyze o zaman ilerle bak yolcular bekliyor". Zevkli bu da. ehe.
Sevmiyorum yer vermeyi. Sevmiyorum aga. Benden daha az yorulan bir insana yer vermeyi sevmiyorum. ne yapayım?
erken yaşta bel ağrısı başlamışsa insanda, işte zamanında minibüste, dolmuşta, otobüste biraz orta yaşı geçmiş insan görünce hooop diye yerinden kalıp yer verme olayını sıkça yaptığındır. (eğer genç yaşta ağır bir işte çalışmadıysa)
sen kalkarsın o insan rahatça oturur, sonra sıkıntıyı sen çekersin, özellikle tavanı alçak minibüslerde, iki büklüm şekilde belin ağrıya ağrıya, bir de virajlarda da "aman düşmeyeyim" diye sıkı sıkı demire tutunmaktan ellerinin mosmor olduğu vakitler, bir an evvel "durağa gelsem de insem" şeklinde dua edersin, senin yerine oturan teyze, amca darahat rahat yüzüde gülücükler saçarak durağına gelince iner.
gereksiz davranislardir. kimse kimseye yer vermek zorunda degil ki. ben hatta ayaktakilerin gozunun icine icine bakiyorum , degil ki yer vermemek icin kasicam. vermiyorum kardesim kimseye yer mer, macasi yiyen gelsin kaldirsin der gibi bakarim hem de baktimmi.
telefonu kulağa dayayıp, konuşuyor taklidi yapmak. lafı daha fazla uzatamayınca "bende doktordan çıktım eve gidiyorum şimdi leş gibi basur çıkmış kıçımda" muhabbetiyle konuşmayı sürdürüp ayaktaki bünyeleri kendinden tiksindirmek.
gerçekten ihtiyacı olana elbette yer verilir. ancak bu amcalar, teyzeler keyfi biniyorsa ve iki durak sonra ev gezmesi için inecekse ve yine de yer istiyorsa buna hadd bildirilir. başıma öss ye hazırlanmakta olduğum geçen sene aynen gelmiş olaydır. saat gecenin on buçuğu, gün boyu okuldayım ve okuldan çıkıp birde dershaneye gitmişim. gözümden uyku akıyor, yorgunum ve açım. elimde bir ton öss kitabı ve okul çantam. insan tipine bakarda bir anlar ne durumda olduğunu yani. üstelik evime ulaşımım bir buçuk saatimi alıyor, ben on ikide evdeyim, ne zaman dinlenicem, ne zaman ders çalışıcam, ne zaman sınava çalışıcam, böyle rezil bir durum. gecenin bşir vakti bir hödük kişinin yanında da olsa bir yer bulmuşum ve hiç bir şeye kaptırmaya niyetim yok.
aniden teyzemizin biri biner, süslü, kokoş vs. elinde bir iş torbası var. şöföre söylüyor:'oğlum ben iki durak sonra inicem. aman durağı geçme evladım.' sonra teyzemizin telefonu çalar ve açar:'ya evet aytencim . işte ben bindim iki durak sonra geliyorum. nazmi de bu gece yok zaten. tamam dertleşiriz, konuşuruz, geli,rken ne getireyim?'
çok keyfi bir arkadaş ziyaretinde bulunduğu belli olan teyzemiz bana yönelir:
'kızım müsade eder misin?'
'kusura bakmayın hanım efendi ama başkası olsa yer verirdim, yanlız gördüğüm kadarıyla ihtiyacınız yok, ben sizden daha kötü durumdayımvsvs..
şeklinde açıkça söyledim. sınrasında teyze söylendi, çevredeki yaşlılar da onu haklı buldular. hatta daha pek çok kişi kendisini haklı buldu. otobüsteki bir saatlik yolculuğum boyunca insamlar tip tip baksalarda kendimi halen haklı buluyorum. insanların bu emribaki tavırlarına da anlayışsızlıklarına da söyleyecek söz yoktur. en iyi hareket gerçekten kalkmamaktır. yeri geldiğinde kendi anneanneme de söylemekteyim bu durumda olan gençlerden yer isteme ,zaten sana vericek olan verir diye. en iyisi de yüzsüzce istemek yerine kibarca teklif edilmesini beklemek değil mi? ama evet, ihtiyacınız olduğu halde görmezden geliyorsa arkadaş bu durumda belki de yaşlılarımızın dürüstçe söylemeleri yerinde olur.karmaşık işler. nitekim ihtiyacı olduğunu düşündüğünüze yer vermek en iyisi.
az önce tüm sülaleni, tüm arkadaşlarını, tüm sevdiklerini kaybetmişçesine acı çekerek üzüntülü oturmak. dokunsalar ağlarsın yer istemek ne ki dermişçesine derbeder olmak.
yer verilmesi gereken seksi bir bayan olduğunda erkeğin bulması imkansız olan yöntemdir. hatta ''ulan nası yer versem amuda kalkarak yer versem etkili olur mu?'' diye kendi kendine sorar insan.
güneş gözlüğü takıp uyuyor numarası yapmak.
bacağı tutmak akabinde acı çekiyor izlenimi vermek.
yer versene oğlum diyen diğer yolculara i don't speak turkish demek.
yorumları okurken bir anda kendimi gördüğüm başlıktır. alternatif bir çözümde benden gelsin.
kafanızı ellernizle avuçlayın. hani üzgünmüşünüz gibi. o şekilde 5 dakika bekleyin. çaktırmadan etrafı süzün. avcı piyasadan kaybolmuşsa rahata kavuştunuz. ha yok o orada duruyorsa hala, aynı işlemi inene kadar yapın. sıkılmaca falan yok! yoksa direk ayakta dikilirsiniz. he bi de sakın amcanın veya teyzenin yüzüne bakmayın o acı dolu ifade ile karşılaştınız mı dayanamazsınız.
